OS Fowler, lekarz

Terror przed namiętnościami zwierzęcymi podzielali inni reformatorzy zdrowia, których Ellen White czytała i cytowała. Na przykład OS Fowler uważał, że cokolwiek pobudza namiętności, prowokuje jednostkę do innych wad, co prowadzi do postępu w dół. Wyjaśniał, że najmniejsza pobłażliwość jest jak wiosłowanie kajakiem po bystrzach Niagary. Należy unikać wszystkiego, co mogłoby rozpalić seksualne namiętności, ponieważ może to prowadzić do strasznych skutków. Uważał, że partnerzy małżeńscy powinni trzymać swoje popędy seksualne na wodzy i oszczędzać seks na prokreację. Uważał, że „ukryty występek” rujnuje dzieci. Uważał, że trzy czwarte wszystkich dolegliwości, na które cierpią mężczyźni, wynika z masturbacji, a dziewięć dziesiątych wszystkich problemów psychicznych wynika z seksu, który wysysa siły witalne. Uczył, że gdy siły witalne są osłabiane przez aktywność seksualną lub nawet myśli seksualne, ludzie nie mogą rozwijać swoich wyższych zdolności. Zamiast tego stają się bardziej podobni do zwierząt. Uważał, że wydatkowanie energii witalnej na namiętność zmysłową jest podobne do „fizycznego, psychicznego i moralnego samobójstwa”. ⁶

Podobnie lekarz adwentystów JH Kellogg uważał, że nadmiar małżeński i masturbacja wyczerpują zasoby energii życiowej. Sprzeciwiał się zachowaniom, które mogłyby pobudzać namiętność seksualną, potępiając „ohydne obrazy... które wiszą w wielu naszych galeriach sztuki”, które są „środkiem zła”. ⁷

Wspierana przez świadectwa Ellen White i wpływ JH Kellogga, doktryna reformatorów zdrowia o sile witalnej wkrótce stała się podstawową doktryną w adwentyzmie siódmego dnia. W 1885 r. Ellen White mogła oświadczyć, że reforma zdrowia stała się centralną częścią teologii adwentystów dnia siódmego:

Jak mi pokazano, reforma służby zdrowia stanowi część przesłania trzeciego anioła i jest z nim tak ściśle powiązana, jak ręka i ramię są z ciałem człowieka ^.

Pani White zakazała jedzenia mięsa tym, którzy przygotowywali się do tłumaczenia, bo przecież co mogłoby bardziej pobudzać zwierzęce namiętności niż jedzenie zwierzęcia? (Zobacz Mięso Adwentystycznego Orędzia Zdrowotnego ). Ellen White wyobrażała sobie święty, wegański lud, który wyeliminował wszystkie zwierzęce namiętności ze swoich serc, powstrzymując się od spożywania mięsa zwierzęcego:

Mięso nie powinno być podawane naszym dzieciom. Jego wpływ pobudza i zwiększa siłę niższych namiętności , a ma tendencję do tłumienia moralnych lub wyższych mocy . Ziarna i owoce przygotowane bez tłuszczu i w jak najbardziej naturalnym stanie powinny być pożywieniem na stołach wszystkich, którzy twierdzą, że przygotowują się do przeniesienia do Nieba. Im mniej gorączkowa dieta, tym łatwiej można kontrolować namiętności .

Dowiedziałem się, że spożywanie mięsa prowadzi do animalizacji natury i pozbawia mężczyzn i kobiety miłości i współczucia, które powinni czuć do każdego człowieka.

Nie tylko to, ale szkodzą swoim rodzinom, kładąc na stołach gorączkową dietę, która zwiększy zwierzęce namiętności ich dzieci i doprowadzi je do troski o rzeczy niebieskie w niewielkim stopniu. Rodzice w ten sposób wzmacniają zwierzęce, a osłabiają duchowe moce swoich dzieci. Jaką ciężką karę będą musieli zapłacić na końcu! A potem dziwią się, że ich dzieci są tak słabe moralnie! ⁹

Pieczęć Boga nie dotyczyła już tylko przestrzegania siódmego dnia sabatu. Reforma zdrowia stała się integralną częścią tych, którzy mieli otrzymać pieczęć Boga. Dieta wegańska umożliwiła świętym Adwentystom Dnia Siódmego wzrost w duchowej doskonałości. W końcu, gdy wszyscy Adwentyści Dnia Siódmego przyjęli dietę wegańską, gdy wszystkie pragnienia seksualne zostały całkowicie wyeliminowane, Pan mógł bezpiecznie umieścić swoją pieczęć na swoim doskonałym ludzie przestrzegającym sabatu.

Reformy zdrowotne Ellen White nie zostały powszechnie zaakceptowane w sekcie Adwentystów Dnia Siódmego. Niektórzy członkowie sekty w Iowa odrzucili reformy i dr Kellogga. Pani White ostrzegła ich, że nie tylko odrzucili Kellogga, ale także Boga, ponieważ „ sam Pan wysyłał wam werset po wersecie, przykazanie po przykazaniu ”. ¹⁰ W ten sposób pani White informuje wyznawców sekty, że jej nauki dotyczące reformy zdrowia pochodzą od Pana, a odrzucenie ich jest równoznaczne z odrzuceniem Boga. Adwentyści Dnia Siódmego muszą przyjąć łagodną dietę wegańską, unikać małżeńskich ekscesów, masturbacji i wszystkiego, co mogłoby pobudzać pożądanie seksualne lub myśli.

W koncepcji świętego małżeństwa Ellen White kobiety muszą uważać, aby powstrzymać się od wszystkiego, co mogłoby podniecić ich męża:

Niech chrześcijańska żona powstrzymuje się słowem i czynem od podsycania zwierzęcych namiętności swego męża. ¹¹

Żadnych rozmów o seksie! Ponadto, aby uniknąć wzbudzania namiętności u mężczyzn, radziła kobietom adwentystycznym, aby zakrywały się od stóp do głów. Zaczęła nawet nosić spodnie pod sukienkami, aby nie było widać nawet jej nagiej kostki. Pani White wydaje się być zszokowana, że niektóre kobiety są tak odważne, że pokazują mężczyznom swoje nagie kostki:

Często można zobaczyć suknię podniesioną o pół jarda, odsłaniającą prawie nagą kostkę przed wzrokiem dżentelmenów , ale nikt nie wydaje się rumienić na widok tej nieskromnej ekspozycji. Nikogo wrażliwa skromność nie wydaje się szokować z tego powodu, że jest to zwyczajowe. To jest moda i z tego powodu jest tolerowane. Nie słychać żadnego krzyku o nieskromności, chociaż jest to w najpełniejszym sensie. ¹²

Można wyczuć obawy Ellen White, że widok nagiej kostki kobiety może rozbudzić niskie namiętności u mężczyzn Adwentystów Dnia Siódmego, zachęcając ich do małżeńskich ekscesów z żonami lub, co gorsza, do samotnych rozpust , co zmniejszy ich siły witalne, zgrzeszy przeciwko Bogu i sprowadzi ich na ziemię.

Teraz powinno być oczywiste, że Ellen White przyjęła fałszywe teorie oszukanych reformatorów zdrowia i narzuciła je swoim zwolennikom jako świadectwa, „werset po wierszu”, prosto z tronu Boga. Przez większą część stulecia pary adwentystów dnia dzisiejszego były terroryzowane myślą o nadmiarze seksualnym. Kobiety były obciążone koniecznością poważnego ograniczenia naturalnych pragnień swoich mężów, ograniczenia własnych pragnień seksualnych i noszenia ubrań zakrywających ich ciała od stóp do głów. Nic dziwnego, że adwentyści dnia dzisiejszego byli znani jako SADventists!

Na początku lat 1900. teoria energii witalnej została obalona przez naukę. Reformatorzy zdrowia zostali zdemaskowani, a cały ruch wygasł. Ostatecznie nauka udowodniła, że osoby, które uprawiały częsty seks, przeżyły tych, które się powstrzymywały, skutecznie zabijając ostatnie resztki teorii siły witalnej.

• Badanie przeprowadzone w 1997 r. wśród mieszkańców walijskich wsi przez British Medical Journal wykazało, że mężczyźni, którzy mieli więcej orgazmów, żyli dłużej.
• Artykuł w San Diego Union Tribune z 2011 r. donosił, że mężczyźni, którzy mieli dwa lub więcej orgazmów tygodniowo, mieli o połowę niższy wskaźnik śmiertelności niż mężczyźni, którzy mieli orgazmy rzadziej niż raz w miesiącu. Artykuł sugerował również, że ejakulacja ponad 100 razy w roku może wydłużyć oczekiwaną długość życia o pięć do ośmiu lat.
• W artykule YourLifeChoices z 2023 r. podano, że osiągnięcie około 100 orgazmów rocznie może wydłużyć oczekiwaną długość życia o trzy lub więcej lat, a osiągnięcie 700 orgazmów rocznie nawet o osiem lat.

Twierdzi się, że Ellen White „wyprzedzała naukę o lata”, podczas gdy w rzeczywistości nauczała mitów, które nauka później obaliła. Gdyby tylko Bóg powiedział jej w latach 60. XIX wieku, co nauka odkryje w latach 1900., potwierdziłoby to jej prorocze twierdzenia. Niestety, stało się odwrotnie.

Obawiając się o dusze swoich wyznawców i pragnąc chronić ich siłę życiową, pani White wprowadziła wiele ograniczeń, które współczesne pokolenia uważają za dziwne lub ekstremalne. Na przykład w 1890 r. pani White ostrzegała swoich wyznawców przed niebezpieczeństwami sztuki nagości, najwyraźniej obawiając się jej deprawującego wpływu:

Ekscytujące historie miłosne i okazy sztuki nagości eksponowane w galeriach sztuki mają deprawujący wpływ. Wyobraźnia zostaje zbezczeszczona. Następnie następują grzechy i zbrodnie, które ciągną istoty ukształtowane na obraz Boga w dół poniżej poziomu bestii i ostatecznie pogrążają je w zatraceniu. ¹³

Jednym z problemów z tym stwierdzeniem jest to, że nie ma żadnych istotnych dowodów empirycznych sugerujących, że oglądanie nagości w sztukach pięknych prowadzi do korupcji, przestępczości lub jakichkolwiek innych negatywnych skutków. Sztuka nagości była widoczna w niemal każdej ludzkiej kulturze od zarania dziejów. Przez całą historię była doceniana za swoje walory estetyczne, symboliczne i emocjonalne. Podczas gdy niektórzy mogą uważać ją za niekomfortową lub odpychającą, nie ma naukowych dowodów na to, że prowadzi ona do korupcji i przestępczości.

Zbliżenie Adama i Ewy na okładce Teal Family Bible

Rycina przedstawiająca Adama i Ewę wewnątrz Biblii Rodziny Teal

Ciekawe jest, jak pani White podeszła do tematu stworzenia Adama i Ewy nagich przez Boga. To było dla niej bez wątpienia alarmujące, ponieważ jeśli członkowie sekty natrafili na te wersety w Księdze Rodzaju lub czytając jej liczne komentarze do Biblii, mogło to wywołać u nich wyobrażenie nagiej osoby, co mogło pobudzić ich zwierzęce namiętności, kierując ich w dół ku zatraceniu. Rozwiązała problem, wymyślając „szaty światła”, aby zakryć ich nagie ciała:

Szaty światła , które ich otaczały, zniknęły, gdy zgrzeszyli przeciwko Bogu. ¹⁴

Piękne, delikatne światło, światło Boga, otaczało świętą parę. ¹⁵

Bezgrzeszna para nie nosiła żadnych sztucznych szat; byli odziani w okrycie światła i chwały, takie jak noszą aniołowie. Dopóki żyli w posłuszeństwie Bogu, ta szata światła nadal ich okrywała. ¹⁶

W jej ulepszonych wersjach historii stworzenia Adam i Ewa chodzą w sztucznych ubraniach ze światła. Ta szata ze światła bez wątpienia uniemożliwiłaby Adamowi zobaczenie nagiej kostki Ewy, co powstrzymałoby go przed pobudzeniem jego nieświętych zwierzęcych namiętności.

Tak więc po tym, jak adwentyści przyjęli teorię Ellen White o „szatach światła”, byli chronieni przed nieświętymi myślami. Na przykład, gdy czytali pierwsze rozdziały Księgi Rodzaju i widzieli słowo „nagi”, zamiast wyobrażać sobie piękną nagą młodą parę, która rozpaliłaby ich zwierzęce namiętności, ich umysły wyobrażały sobie parę skromnie odzianą w święte światło. Problem rozwiązany. Skąd wzięła ten pomysł? Być może z przypisów w Teal Family Bible jej rodziców , w których napisano:

Według opinii św. Chryzostoma i innych ciała Adama i Ewy były odziane w świetlistą szatę, że nie potrzebowali żadnego okrycia sztucznymi szatami... tak samo jego ciało było odziane w światło, na podobieństwo Tego, o którym w Piśmie Świętym powiedziano, że mieszka w świetle i odziewa się światłem jak szatą. ¹⁷

Co ciekawe, na okładce tej popularnej „rodzinnej” Biblii znajduje się zdjęcie Adama i Ewy nagich, jak widać na zdjęciu po prawej. ¹⁸ Wewnątrz książki znajduje się kolejna rycina przedstawiająca Adama i Ewę nagich, bez „szaty światła”. Miejmy nadzieję, że Biblia nie otworzyła się na tej stronie, gdy Ellen White rzekomo podniosła ją w jednej ze swoich wczesnych wizji ! W przeciwnym razie mogłaby zepsuć wierzących w Adwent i poprowadzić ich w życie przestępcze!

Co ciekawe, nigdy nie krytykowała Teal Family Bible ani innych podobnych rodzinnych Biblii z tamtej epoki za to, że zawierały nagie zdjęcia postaci biblijnych. Rodzinne Biblie z artystycznymi zdjęciami postaci biblijnych były bardzo popularne, posiadane i cenione przez niezliczonych chrześcijan w XIX-wiecznej Ameryce. Najwyraźniej nagie zdjęcia mogły być tolerowane, dopóki znajdowały się w Biblii. Jednak potępiała nagość kobiet w innych miejscach:

W samochodach często krążą na sprzedaż fotografie kobiet w stanie nagości. Te obrzydliwe zdjęcia można znaleźć również w salonach dagero i wiesza się je na ścianach tych, którzy handlują rycinami. To wiek, w którym wszędzie roi się od zepsucia. Pożądanie oka i zepsute namiętności są pobudzane przez oglądanie i czytanie. Serce jest zepsute przez wyobraźnię. Umysł znajduje przyjemność w kontemplowaniu scen, które budzą niższe i podłe namiętności. Te podłe obrazy, widziane przez zhańbioną wyobraźnię, psują moralność i przygotowują zwiedzione, zauroczone istoty do oddania się lubieżnym namiętnościom. Następnie następują grzechy i zbrodnie, które ściągają istoty ukształtowane na obraz Boga do poziomu zwierząt, pogrążając je ostatecznie w zatraceniu . ¹⁹

Po raz kolejny odkrywamy, że jeśli ktoś zobaczy fotografię lub obraz nagiej kobiety wiszącej na ścianie (w przeciwieństwie do rodzinnej Biblii), może skończyć w przestępstwie. Tutaj ponownie ostrzega, że zepsute namiętności mogą być również pobudzane przez czytanie.

Ellen White była poważnie zaniepokojona tym, że „zepsute namiętności” mogą być pobudzane przez czytanie. Co ciekawe, pisze do Adwentystów Dnia Siódmego i cytuje Pieśni nad Pieśniami, pięknego dzieła literatury erotycznej, w którym pojawiają się różne wysoce zmysłowe spotkania między narzeczonymi (ale niezamężnymi) parą. Kilkakrotnie w swoich pismach cytuje Pieśni nad Pieśniami 2:3. Poniżej instruuje nauczycieli i dzieci tym wersetem:

Szczęśliwe to będzie dla dzieci z naszych domów i uczniów naszych szkół, gdy rodzice i nauczyciele nauczą się w swoim życiu cennego doświadczenia przedstawionego w tych słowach z Pieśni nad Pieśniami: „Jak jabłoń wśród drzew leśnych, Tak mój Umiłowany wśród synów. Usiadłam w Jego cieniu z wielką radością, a Jego owoc był słodki dla mojego podniebienia”. ²⁰

„Jego owoc był słodki dla mojego smaku”

W tym fragmencie młoda kobieta jest przedstawiona pod mężczyzną „z wielką radością”. Kobieta mówi o swoim kochanku, mówiąc „jego owoc był słodki dla mojego smaku”. Owoc „jabłka” nie jest najlepszym tłumaczeniem hebrajskiego. Hebraista Robert Alter zauważa, że bardziej prawdopodobne jest, że jest to owoc z drzewa morelowego lub pigwowego. Następnie wyjaśnia, że „owoc” w Pieśni nad Pieśniami jest „związany z zaspokojeniem seksualnym”. ²¹ Każdy dorosły czytelnik może się domyślić, że w tym wersecie dzieje się coś namiętnego.

Miejmy nadzieję, że żaden z czytelników pani White nie zrozumiał prawdziwego znaczenia tego fragmentu i nie dał się zepsuć. Chociaż cytowała ponad 80 razy Pieśni nad Pieśniami, nigdy nie cytowała fragmentów, które przedstawiały mężczyznę i kobietę w różnych stanach rozebrania, ani innych fragmentów, które opisywały różne zmysłowe czynności w obrazowych i malowniczych słowach. Adwentyści Dnia Siódmego, którzy czytali jej pisma, a nie Biblię, byli najprawdopodobniej chronieni przed tą zwierzęcą namiętnością. Miejmy nadzieję, że jej zwolennicy nigdy nie przeczytali natchnionej księgi Pieśni nad Pieśniami; w przeciwnym razie mogłaby ona zepsuć ich wyobraźnię, umysł czerpałby przyjemność z kontemplacji scen, które budzą niższe i podłe namiętności, kalając w ten sposób wyobraźnię, psując moralność i przygotowując zwiedzione, zauroczone istoty do oddania wodzy żądnym namiętnościom, ostatecznie pogrążając je w zatraceniu!

Pani White wyobrażała sobie, że zaloty powinny być prowadzone w sposób bardzo odwrotny do Pieśni nad Pieśniami. Ustanowiła surowe zasady postępowania dla szkół Adwentystów Dnia Siódmego. W Avondale (Australia) ostrzegała, że „nic nie może być tolerowane tak, jak tworzenie przywiązań, zaloty lub przebywanie w towarzystwie dziewcząt z chłopcami”. ²² Pisała, „szkoła nie jest miejscem tworzenia przywiązań w celu zalotów lub zawierania związków małżeńskich”. ²³ Aby uniknąć jakiejkolwiek możliwości rozwoju zwierzęcych namiętności, „młode damy muszą trzymać się z dala od siebie, a młodzi panowie muszą robić to samo. ²⁴ Rozważała nawet budowę oddzielnych sal lekcyjnych dla mężczyzn i kobiet w Avondale, ponieważ: „Nie pozwolilibyśmy, nie moglibyśmy pozwolić na żadne zaloty lub tworzenie przywiązań w szkole, dziewcząt z młodymi mężczyznami i młodych mężczyzn z dziewczętami”. ²⁵

Te same zasady obowiązywały w Battle Creek College. Pani White ostrzegła pewnego młodego mężczyznę:

Tam obowiązują surowe zasady. Zaloty nie są dozwolone. Szkoła nie byłaby nic warta dla studentów, gdyby wplątali się w romanse, tak jak ty. Nasza uczelnia wkrótce zostałaby zdemoralizowana. ²⁶

Zaloty były również surowo zabronione w placówkach SDA Health. W końcu zaloty mogą wzbudzać zwierzęce namiętności, które mogą skutkować zmniejszeniem siły witalnej , co byłoby szkodliwe dla zdrowia pacjentów. Ellen White ostrzegała:

Ani odrobina flirtu między młodymi mężczyznami i kobietami, ani nawet zalotów, nie powinna być dozwolona w Instytucie Zdrowia. Nie należy zachęcać do poufałości między mężczyznami i kobietami w salonach lub na terenie. Pokazano mi, że najgorsze rezultaty nastąpią, jeśli zostanie okazana jakakolwiek pobłażliwość w tym kierunku. Gdyby mężczyźni i kobiety posiadali samokontrolę i siłę moralną, aby powściągnąć apetyt i utrzymać wszystkie swoje namiętności w posłuszeństwie, wielu nie miałoby potrzeby przychodzić do Instytutu Zdrowia. Dlatego jeśli zostanie udzielona zgoda na to, aby młode damy i dżentelmeni byli w poufałych stosunkach i zachęcali się do wzajemnego towarzystwa, wyobraźnia zostanie pobudzona i nastąpi dziwne porzucenie zasad, które charakteryzuje to pokolenie. ²⁷

Nie daj Boże, żeby ich „wyobraźnia” się pobudziła!

Wygląda na to, że administratorzy uniwersytetów SDA nie byli zbyt przychylni tym świadectwom. Gdyby te hipermoralne ograniczenia epoki wiktoriańskiej zostały wdrożone zgodnie z zamierzeniami Ellen White, prawdopodobnie nie byłoby uczniów uczęszczających do szkół SDA. Dlatego też, aby przyciągnąć uczniów, te przestarzałe świadectwa, które pani White została „pokazana”, zostały wyrzucone na śmietnik historii SDA.

Osobiście miałem okazję uczęszczać do kilku szkół Adwentystów Dnia Siódmego i mogę zaświadczyć, że obecnie w tych instytucjach zachęca się do randek. Obecnie szkoły te są postrzegane jako idealne miejsce, aby znaleźć partnera małżeńskiego Adwentystów Dnia Siódmego, co jest przeciwieństwem tego, jak postrzegała je Ellen White. Mężczyźni i kobiety nie są już tak oddzieleni, jak wyobrażała to sobie Ellen White. Materiały marketingowe szkół przedstawiają nawet młodych ludzi fraternizujących się ze sobą (jak widać po prawej). Obecny stan zalotów na uniwersytetach Adwentystów Dnia Siódmego bardziej przypomina Księgę Pieśni nad Pieśniami niż księgę Orędzia do Młodych Ludzi ! To pokazuje, że liderzy Adwentystów Dnia Siódmego nie mają zaufania do inspiracji pism Ellen White i rzeczy, które rzekomo jej „pokazano”. Być może Ellen White ujęła to najlepiej:

Moi bracia lekceważyli, czepiali się, krytykowali – komentowali i umniejszali zasługi – wybierali i przebierali po trochu, a wiele odrzucali, aż świadectwa przestały dla nich cokolwiek znaczyć. ²⁸

Katedra w Mediolanie, Włochy

Ponieważ Ellen White uważała, że „akt artystyczny eksponowany w galeriach sztuki” ma „deprawujący wpływ”, a ponieważ wierzyła, że obrazy „kobiet w stanie nagości” zawieszone na ścianach wzbudzają „deprawujące namiętności”, można by pomyśleć, że zrobi wszystko, co w jej mocy, aby trzymać ten deprawujący wpływ z dala od siebie i swoich dzieci. Jednak gdy pojechała do Europy, rzekomo w celu wykonywania pracy „misyjnej” w krajach chrześcijańskich, odwiedziła wiele muzeów i katedr ze sztuką piękną. W 1886 roku odwiedziła Wielką Katedrę w Mediolanie. Jej biograf Arthur White pisze, że była...

...pozytywnie zaimponowały mi „okna i ściany... ozdobione kolorowymi obrazami, namalowanymi przez najlepszych włoskich artystów. Obrazy te przedstawiają sceny z historii biblijnej i tradycyjnej historii Kościoła. Wydawało mi się, że nigdy nie widziałem tak wspaniałego połączenia kolorów”. ²⁹

Towarzyszyli jej w tej wizycie jej syn Willie i jego żona. W Review napisała o zobaczeniu całej „zewnętrznej części z trzema tysiącami marmurowych posągów” i zauważyła, że była „pod wrażeniem jej wspaniałości i ogromu oraz artystycznego kunsztu zaprezentowanego w jej projekcie i wykonaniu”. ³⁰

Jakiego rodzaju posągi były obecne? Jakiego rodzaju obrazy eksponowała ta galeria? Jak widać w jednym przykładzie po prawej, spora liczba marmurowych posągów, które uważała za tak imponujące, zawiera elementy nagości. To samo dotyczy niektórych obrazów wewnątrz katedry. Można mieć tylko nadzieję, że nie zepsuło to jej syna i jego żony ani nie wpłynęło na ich małżeńskie ekscesy.

Muzeum w Nimes, Francja

Później tego samego roku pani White i jej rodzina odwiedzali kolejne europejskie muzea. Ona i jej rodzina pojechali do Nimes we Francji, po raz kolejny w ramach „misji” w tym chrześcijańskim kraju. Odwiedziła słynne muzeum sztuki w Nimes. Co znalazła w tym muzeum? W prywatnym liście do swojej prawnuczki Addie (opublikowanym w 2014 r.) napisała o zobaczeniu „rzeźb z marmuru” i wspomniała o byciu w „muzeum, które jest najwspanialszym dziełem sztuki”. ³¹ Czym dokładnie są te rzeźby?

Jak się okazuje, wiele posągów w mieście i muzeum jest całkowicie nagich! Niektóre, takie jak nagi mężczyzna pokazany po lewej, nie mają nawet żadnych strategicznie umieszczonych liści figowych, aby zakryć ich widoczne, sekretne części. Skoro napisała, że „naga sztuka eksponowana w galeriach sztuki” ma „deprawujący wpływ”, czy sama została zepsuta? Czy spowodowała, że jej syn i jego żona zostali zepsuci? Czy jej pisma odzwierciedlają to zepsucie? Dlaczego powiedziała swoim zwolennikom, aby unikali „nagiej sztuki eksponowanej w galeriach sztuki”, podczas gdy ona i jej rodzina chłonęli „nagą sztukę eksponowaną w galeriach sztuki” podczas swoich europejskich wakacji/podróży misyjnej? Dlaczego pisała prywatne listy do członków rodziny o tym, że to doświadczenie było tak cudowne i fascynujące, podczas gdy publicznie ostrzegała innych przed robieniem tego, co ona?

W październiku 1886 roku relacjonowała swoją „misyjną” podróż, aby zbadać Luwr w Paryżu, we Francji, ze swoim synem Williem. Pisała o przejściu... „...przez długie galerie sztuki. I to są sceny, pomyślałam, które czarują i fascynują zmysły mężczyzn i kobiet w tym wieku. Wystawiano obrazy, na których nie powinny spoczywać oczy dzieci i młodzieży, ani żadne ludzkie oko; były ziemskie, zmysłowe, diabelskie, nakreślone ołówkiem i pędzlem ręki o zepsutej duszy”. ³² Wydaje się, że opisuje nagie dzieła sztuki, których jest mnóstwo w Luwrze. Jeśli to dzieło sztuki było „diabelskie” i nieodpowiednie dla „ludzkiego oka”, to dlaczego była w Luwrze, oglądając je z rodziną? Czy traktowała poważnie swoje własne świadectwa?

Ellen White wydaje się być przerażona myślą o lekarzach płci męskiej leczących nagie pacjentki. Niewątpliwie bardzo martwiła się, że oglądanie nagiej osoby chorej płci przeciwnej może rozpalić zwierzęce namiętności lekarzy SDA. Pisze:

Kobiety powinny być wykształcone i wykwalifikowane tak gruntownie, jak to możliwe, aby mogły zostać praktykującymi w delikatnych chorobach, które dotykają kobiety, aby ich tajne części nie były narażone na uwagę mężczyzn . Powinno być znacznie więcej lekarek, wykształconych nie tylko do działania jako wykwalifikowane pielęgniarki, ale także jako lekarze. To jest najbardziej okropna praktyka, to ujawnianie tajnych części kobiet mężczyznom lub mężczyzn leczonych przez kobiety. Kobiety lekarze powinny całkowicie odmawiać patrzenia na tajne części mężczyzn . Kobiety powinny być gruntownie wykształcone, aby pracować dla kobiet, a mężczyźni, aby pracować dla mężczyzn. Niech mężczyźni wiedzą, że muszą iść do swojej płci, a nie zwracać się do lekarek . To zniewaga dla kobiet, a Bóg patrzy na te rzeczy powszechne z odrazą. Podczas gdy lekarze są powołani do nauczania czystości społecznej, niech praktykują tę delikatność, która jest stałą lekcją praktycznej czystości. Kobiety mogą wykonywać szlachetną pracę jako praktykujący lekarze; ale gdy mężczyźni proszą lekarkę o przeprowadzenie badań i zabiegów wymagających odsłonięcia intymnych części ciała, niech ona stanowczo odmówi wykonania tego zabiegu . ³³

Ellen White proponuje, że jeśli mężczyzna prosi lekarkę o leczenie swoich „części intymnych”, powinna odmówić mu leczenia. Czy szkoły medyczne i szpitale Adwentystów Dnia Siódmego stosują się do tego zeznania? Na szczęście nie. Byłoby rażąco nieetyczne, gdyby lekarka nie leczyła mężczyzny, a lekarz mężczyzna odmówił leczenia kobiety z tego powodu. Powiedziała, że to „okropna praktyka”, że kobiety ujawniają mężczyznom swoje „tajne części”, ale co zrobiła Ellen White? Będąc chorowitą przez większość swojego życia, odwiedzała lekarzy z pewną regularnością. Przez większość swojego życia miała lekarzy mężczyzn. W rzeczywistości, kiedy poszła do Our Home on the Hillside, to doktor Caleb Jackson ją zbadał (i stwierdził, że jest ofiarą histerii ) , a nie lekarka sanatorium, Harriet Austin.

W 1900 roku pani White wyjaśniła mechanizm, w jaki aktywność seksualna (oddawanie się namiętnościom) powodowała choroby i upośledzenie umysłowe:

Niższe namiętności należy ściśle strzec. Zdolności percepcyjne są nadużywane, strasznie nadużywane, gdy pozwala się namiętnościom szaleć. Gdy namiętnościom się ulega, krew, zamiast krążyć po wszystkich częściach ciała, tym samym odciążając serce i oczyszczając umysł, jest wzywana w nienależnej ilości do organów wewnętrznych. W rezultacie pojawia się choroba . Umysł nie może być zdrowy, dopóki zło nie zostanie dostrzeżone i naprawione. ³⁴

Według Ellen White, seks powoduje, że krew przestaje krążyć w całym ciele, co powoduje gromadzenie się krwi w narządach wewnętrznych, co następnie powoduje choroby i niezdrowy umysł. Naprawdę? Korporacja SDA powinna ostrzec władze medyczne przed tą „prawdą”, która „wyprzedza naukę o lata”.

Ellen White włączyła do swoich pism niektóre z paranoicznych sentymentów swoich czasów, które jej zwolennicy uznali za natchnione przez Boga. Co więcej, nie udało jej się wcielić w życie niektórych z tych hipermoralnych ograniczeń w swoim życiu. Ostrzegała innych przed powieściami, ale sama miała powieści w swojej bibliotece. Ile dzieci adwentystów dorastało bez możliwości czytania dobrej literatury z powodu świadectw Ellen White?

Ostrzegała innych, aby unikali sztuki nagości, podczas gdy ona i jej rodzina cieszyli się nią niezmiernie w Europie. Ilu adwentystów dnia dzisiejszego nie skorzystało z okazji, aby pójść do muzeum i obejrzeć sztukę piękną z obawy, że mogą się podniecić i skończyć na zatraceniu?

Ellen White ostrzegała innych przed „okropną” praktyką leczenia prywatnych problemów przez lekarza płci przeciwnej, a mimo to sama odwiedzała lekarzy płci przeciwnej. Dzisiaj położnicy, urolodzy i ginekolodzy SDA, podobnie jak większość pacjentów SDA, rutynowo ignorują jej przestarzałe rady, ponieważ są one zarówno nieetyczne, jak i niepraktyczne. A jednak, jak mogą nadal upierać się, że jej błędne pisma są inspirowane, skoro rutynowo je ignorują, a Ellen White nawet sama ich nie przestrzegała?

Sednem sprawy jest to, że fałszywa teoria siły witalnej — którą można by słusznie nazwać doktryną demonów — została porzucona na początku XIX wieku jako beznadziejnie wadliwa. Wraz z nią, ponure świadectwa pani White o „zwierzęcych namiętnościach” znalazły należne im miejsce na śmietniku historii. Niestety, to prorokini Adwentystów Dnia Siódmego wprowadziła i rozpowszechniła tę fałszywą doktrynę w sekcie Adwentystów Dnia Siódmego przez dziesięciolecia. Ponieważ opowiadała się za fałszywymi doktrynami, takimi jak siła witalna, dowodzi to, że jej świadectwa nie były natchnione.

„Świadectwo Pana jest pewne [potwierdzone, ustalone, zweryfikowane, niezawodne, wierne, godne zaufania]” (Psalm 19:7). Świadectwa Ellen White nie są. Dlatego nie pochodzą od Pana.

• Nadmiar małżeński
• Tajny występek

1. Ellen White, A Solemn Appeal (1870), 102. Zobacz także Signs of the Times , 29 września 1881:

Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu prowadzi do pobłażania zwierzęcym namiętnościom . A ci, którzy rozumiejąc skutki swego postępowania, pobłażają apetytowi i namiętności kosztem zdrowia i użyteczności, przygotowują drogę do lekceważenia wszelkich zobowiązań moralnych. Kiedy pokusa ich atakuje, mają niewielką siłę oporu. To było przyczyną ciągłego odstępstwa Izraela; i to jest powód, dla którego jest tak wiele przestępstw i tak mało prawdziwej pobożności na świecie dzisiaj.

2. Ellen White, Rękopis 145, 1906.

3. Ellen White, Świadectwo dla Kościoła 25, (1875), 9.

4. Ellen White, Świadectwa dla Kościoła , tom 2, (Mountain View, Kalifornia: Pacific Press Publishing Association, 1885), 410.

5. Ellen White, Zeznania 17, (1869), 185-186.

6. OS Fowler, Private Lectures on Perfect Men, Women and Children, w: Happy Families: Including Gender, Love, Mating, Married Life, and Reproduction, Or Paternity, Maternity, Infancy and Puberty (Nowy Jork: Sharon Station, wydanie własne 1883), 120. White’owie cytowali Fowlera w A Solemn Appeal (1870), 200.

7. John Harvey Kellogg, Proste fakty dla starych i młodych , (Burlington, Iowa: Segner & Condit, 1881), 465.

8. Ellen White, Świadectwa dla Kościoła , tom 4, (Mountain View, Kalifornia: Pacific Press Publishing Association, 1885), 486.

9. Ellen White, Testimony for the Church nr 17 (1869), 191. Ellen White, Manuscript 50, 1904 (5MR 408). Ellen White, Testimonies for the Church tom 2, 365.

10. Ellen White, List 177, 7 maja 1901. Do Braci i Sióstr Konferencji Iowa.

11. Ellen White, Uroczysty apel (Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 1989), 178.

12. Ellen White, Reformatorka Zdrowia , 1 maja 1872.

13. Ellen White, Chrześcijańska wstrzemięźliwość i higiena biblijna , (Battle Creek, MI: Good Health Publishing Co., 1890), 137.

14. Ellen White, Signs of the Times , 13 lutego 1896. Zobacz także Manuscript 7a, 1896.

15. Ellen White, Christ's Object Lessons (Waszyngton, DC: Review and Herald Publishing Association, 1900), 310.

16. Ellen White, Patriarchs and Prophets (Waszyngton, DC: Review and Herald Publishing Association, 1890), 45. Po upadku Teal Family Bible wyjaśnia, jak para stała się naga: „zostali obnażeni z szaty chwały, którą były odziane ich ciała jako oznaka ich niewinności i nieśmiertelności” (uwaga do Rdz 3:7).

17. Notatka Teal Family Bible na temat Księgi Rodzaju 2:25. Zobacz Ronald D. Graybill, PDF Josepha Teala, The Columbian Family and Pulpit Bible , 1822. Opublikowano w formie PDF 2021, Ronald D. Graybill.

18. Tamże. Oprócz tego ryciny „Noego” i „Znalezienia Mojżesza” zawierają nagość.

19. Ellen White, Świadectwa dla Kościoła , tom 2, s. 410.

20. Ellen White, Education (Edukacja ), (Mountain View, CA: Pacific Press Publishing Association, 1903), 261. Zobacz także Manuscript 128 (1897) i Letter 79, 1902, to Elder Franke. Zauważ, że Ellen White pisze wielką literą „Umiłowany” i „Jego”, chociaż nie są one pisane wielką literą w Biblii KJV, a werset ten mówi o męskim partnerze młodej kobiety, a nie o Jezusie.

21. Robert Alter, The Hebrew Bible: A Translation with Commentary. The Writings , (NY: WW Norton & Co., 2009), 591.

22. Ellen White, List 194, 1897.

23. Ellen White, List 23, 1893.

24. Ellen White, List 145, 1897.

25. Ellen White, List 193, 1897.

26. Ellen White, Testimonies for the Church , tom 5 (Mountain View, Kalifornia: Pacific Press Publishing Association, 1889), 109.

27. Ellen White, List 41a, 1874.

28. Ellen White, List 40, 1890.

29. Arthur White, Ellen G. White: Lata samotności: 1876-1891, tom 3, (Hagerstown, MD: Review and Herald Publishing Association, 1984), 175.

30. Ellen White, Review and Herald , 1 czerwca 1886.

31. Ellen White, List 109, 1886.

32. Ellen White, Rękopis 75, 1886.

33. Ellen White, Listy Ellen G. White do pracowników sanatorium (1911), 13-14.

34. Ellen White, „Słowa instrukcji dla lekarzy i pielęgniarek”, Manuscript 24, 3 kwietnia 1900 r.