Zbawienie za przestrzeganie sabatu

Przestrzeganie szabatu jest konieczne do zbawienia

Aby kościoły katolickie i protestanckie upadły, musi być w nich element, który uniemożliwia zbawienie ich członków. Jaki to element? Ellen White uczyła swoich zwolenników, że przestrzeganie szabatu jest kwestią zbawienia, która dzieli prawdziwych wierzących od fałszywych wierzących:

Świętowanie szabatu dla Pana oznacza wieczne zbawienie . ²⁴

Jeśli oni [nie-Adwentyści Dnia Siódmego] mają światło w szabat, nie mogą być zbawieni, odrzucając to światło . ²⁵

Sabat jest wielkim pytaniem testowym. Jest linią demarkacyjną między lojalnymi i prawdziwymi a nielojalnymi i przestępcami . ... Jest pieczęcią żywego Boga”. ²⁶

W ten sposób dokonuje się rozróżnienia między lojalnymi a nielojalnymi. Ci, którzy pragną mieć pieczęć Boga na swoich czołach, muszą przestrzegać Sabatu czwartego przykazania. W ten sposób odróżniają się od nielojalnych, którzy przyjęli instytucję stworzoną przez człowieka zamiast prawdziwego Sabatu. Przestrzeganie dnia odpoczynku Bożego jest znakiem odróżniającym tego, kto służy Bogu, od tego, kto Mu nie służy . ²⁷

Ellen White wyniosła Sabat do kwestii zbawienia, która dzieli sprawiedliwych od niesprawiedliwych. Jednakże, jeśli Sabat był tak ważny, że czyjeś zbawienie zależało od jego przestrzegania, to dlaczego Jezus lub apostołowie nigdy nie dali żadnej wskazówki w Nowym Testamencie, że przestrzeganie Sabatu jest wymagane do zbawienia? Jezus nigdy nie wspomina o przestrzeganiu Sabatu jako wymogu zbawienia. Paweł radził członkom Kościoła Bożego w Rzymie, aby nie osądzali się nawzajem na podstawie przestrzegania dni (Rz 14:5-6). W Liście do Kolosan Paweł powiedział wierzącym, aby nie osądzali innych na podstawie przestrzegania Sabatu (Kol 2:16). ²⁸ Żaden inny apostoł nie napisał niczego na rzecz przestrzegania Sabatu w Nowym Testamencie. ²⁹ Milczenie na ten temat mówi samo za siebie. Głównym tematem Pawła było zbawienie. Dlaczego miałby całkowicie milczeć na temat Sabatu, jeśli to rzeczywiście była wielka linia demarkacyjna między wiernymi i nielojalnymi? Można by pomyśleć, że przynajmniej wspomni o tym swoim czytelnikom, skoro tak wiele zależało od tej kwestii!

Jezus Chrystus był Tym, który nauczał Pawła prawdziwej ewangelii (Gal. 1:11-12). Paweł napisał: „Jeśli bowiem sprawiedliwość przychodzi przez zakon, tedy Chrystus umarł na próżno” (Gal. 2:21). W Liście do Galatów Paweł stanowczo sprzeciwiał się ludziom szukającym zbawienia przez posłuszeństwo prawom Starego Przymierza. W tej samej księdze napomina chrześcijan, aby angażowali się w wiele aktów prawości, ale nigdy nie wspomina o konieczności przestrzegania szabatu, ani tutaj, ani nigdzie indziej w swoich pismach. Jeśli Paweł, który otrzymał ewangelię od Jezusa Chrystusa, który pisał pod natchnieniem Ducha Świętego, nie uczynił przestrzegania szabatu „próbą” ani nawet częścią przesłania ewangelii, to dlaczego ktokolwiek miałby to robić?

Ale gdybyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię odmienną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty (Gal. 1:8).

Paweł nie głosił ewangelii, która obejmowała przestrzeganie szabatu. Każdy może przeczytać pisma Pawła i ustalić to samodzielnie. Jeśli Paweł nie głosił ewangelii przestrzegania szabatu, to według Pawła jest to fałszywa ewangelia, a ci, którzy to robią, są „przeklęci”. Tak więc Ellen White i sekta Adwentystów Dnia Siódmego są „przeklęci” za głoszenie ewangelii, której Paweł nie głosił.

24. Ellen White, Testimonies for the Church , tom 6, (Mountain View, Kalifornia: Pacific Press Publishing Association, 1901), 356.

25. Ellen White, Szkice historyczne misji zagranicznych Adwentystów Dnia Siódmego, (Bazylea: Imprimerie Polyglotte, 1886), 234.

26. Ellen White, Wybrane przesłania, tom 3, (Waszyngton, DC: Review and Herald Publishing Association, 1980), 423.

27. Ellen White, Review & Herald , 23 kwietnia 1901.