W 1846 roku Ellen White opublikowała „wizję”, w której ujrzała gwiazdy w koronach odkupionych:

Niektóre korony wyglądały na obwieszone [ciężkimi] gwiazdami, podczas gdy inne miały ich niewiele. ¹

Przez całą swoją karierę wielokrotnie nauczała, że gwiazdy te zdobywa się ratując dusze:

Ich przywilejem jest posiadanie gwiazd w koronie dzięki duszom zbawionym dzięki ich instrumentalnemu działaniu. 2

Zainspiruj je [dzieci] ambicją zdobycia gwiazd do swojej korony, zdobywając wiele dusz od grzechu do prawości. ³

Według pani White ci, którzy ratują wiele dusz, będą mieli jasne korony, które „błyszczą wieloma gwiazdami”, podczas gdy ci, którzy niewiele robią, aby ocalić dusze, będą mieli korony „oświetlone kilkoma klejnotami”. ⁴ W ten sposób niektóre dusze będą miały dumę, że przez całą wieczność będą pokazywać wiele gwiazd, podczas gdy inne będą przez całą wieczność nosić wstyd w postaci słabo oświetlonych koron. Pani White zapewnia nas, że „w żadnym sercu odkupionych nie będzie myśli zazdrości. Każdy będzie całkowicie zadowolony” ze swojej nagrody. ⁵

Biblia nie mówi nic o gwiazdach w koronach odkupionych ani o tym, że gwiazdy te zależą od liczby zbawionych dusz. Wierni otrzymają „koronę życia” (Obj. 2:10; 3:11; 22:12; Rzym. 2:6; 2 Kor. 5:10; 1 Piotra 5:4). Jednakże Biblia uczy, że nie tylko ci, którzy zbierają plony, ale także ci, którzy „sadzą” i ci, którzy „sieją”, mają udział w nagrodzie (1 Kor. 3:8). Zbawianie dusz nie jest współzawodnictwem, w którym wierzący próbują się nawzajem „przyćmić”, ale raczej wspólnym wysiłkiem.

Czasami do uzasadnienia tej nauki używany jest fragment Księgi Daniela:

A mądrzy będą jaśnieć jak blask firmamentu; i ci, którzy wielu nawracają do sprawiedliwości jak gwiazdy na wieki wieków (Dan. 12:3).

Werset ten nie mówi nic o gwiazdach przyznawanych w koronach za zbawione dusze. W rzeczywistości odniesienie do gwiazd odnosi się do długowieczności gwiazd, co ma oczywiste znaczenie, że sprawiedliwi będą żyć „na wieki wieków”. W Objawieniu 12:1 Kościół Boży jest opisany jako kobieta nosząca w koronie dwanaście gwiazd. Ważne jest, aby pamiętać, że nie ma to nic wspólnego ze zbawionymi duszami. Co więcej, gwiazdy nie są w koronie – one są koroną. Ona także jest ubrana w słońce, a jej stopy stoją na księżycu. Werset ten nie podaje nam żadnych informacji na temat korony odkupionych. W 1 Liście do Koryntian 9 Paweł mówił o udziale w wyścigu i otrzymaniu niezniszczalnej korony (w. 25-27). Korona (gr. stephanos ) była „wieńcem lub girlandą wręczaną jako nagroda zwycięzcom publicznych igrzysk”. ⁶ Wielu innych autorów Nowego Testamentu wspomina o „koronie sprawiedliwości”, „koronie życia” lub „koronie chwały”, ale żaden nie wspomina o gwiazdach w koronie (2 Tym. 4:8; Jakuba 1:12; 1 Piotra 5: 4; Obj. 2:10, 3:11).

Możliwe, że Ellen White otrzymała naukę o gwiazdach w koronie dzięki swemu metodystycznemu wychowaniu. Książka przywódczyni metodystów Phoebe Palmer „ Entire Devotion to God” , opublikowana po raz pierwszy w Nowym Jorku w 1845 r., omawia gwiazdy w koronach jako nagrodę za zbawianie dusz. Palmer wyjaśnia aż nadto, że „gwiazdy” w koronie są nagrodą za tych, którzy pilnie pracują dla Pana. Brak gwiazd wskazuje na tego, który nie wykonał zbyt wiele pracy dla Pana. Na dowód swojej teorii przytacza człowieka, który rzekomo miał niebiańską wizję:

Zauważył, że korony znacznie różniły się blaskiem. Niektóre były pięknie ozdobione gwiazdami, podczas gdy inne były prawie lub całkiem bezgwiezdne. ⁷

Wygląda na to, że pani White znała pisma Palmera, ponieważ w swojej osobistej bibliotece miała późniejszą wersję tej samej książki Palmera. ⁸

Początki idei gwiazd w koronie, odpowiadających czyjejś pracy dla Pana, sięgają roku 1787, zapoczątkowanego w czasopiśmie redagowanym przez Johna Wesleya. Autor beszta duchową bierność wierzącego słowami: „o wiele mniej gwiazd w twojej koronie chwały”. ⁹ W 1806 roku w czasopiśmie Metodystów wspomniano o osobie, której „...Pan dał mu do wynajęcia kilka dusz, które będą gwiazdami w jego koronie radości”. ¹⁰ W 1818 roku Peggy Dow napisała: „wiele cennych dusz będzie [będzie] jak gwiazdy w jego koronie w owym dniu, kiedy Pan będzie uzupełniał swe klejnoty”. ¹¹ W kolejnych dziesięcioleciach było wiele innych przypadków, w których pierwsi metodyści używali terminologii „gwiazd w koronie” podczas dyskusji o zbawieniu dusz. ¹²

Określenie „gwiazdy w koronie” było używane przez niektórych metodystów w XVIII i XIX wieku. Wygląda na to, że pani White przejęła to określenie, często go używała, a nawet umieściła je w swoich wizjach. Jednakże pomysł ten nie ma podstaw biblijnych. Najlepiej byłoby postępować zgodnie z biblijną radą: „Nie dodawaj do jego słów, aby cię nie skarcił i nie okazał się kłamcą” (Przysłów 30:6).

1. Ellen White, Gwiazda Dzienna , 24 stycznia 1846.

2. Ellen White, Świadectwa, tom. 3 (1872), 94.

3. Ellen White, Świadectwa, tom. 6 (1901), 451. Zobacz także RH 19 grudnia 1878 i 14 października 1884 oraz 6 stycznia 1885 i 23 czerwca 1885 oraz 22 maja 1888 i 7 maja 1901; ST 16 września 1886 i 4 listopada 1886; AUCR 1 czerwca 1990; 1T, 197; 3T 198; 4T 52, 358; 6T 30; GW 466, PH123, 52; PH159, 113; T12, 22; T21, 142; T21A 113; T22, 108, T28, 150; List 2C, 1874; 4BSG 38.

4. Ellen White, Review and Herald , 21 stycznia 1895.

5. Ellen White, Znaki czasu , 10 lutego 1888.

6. Leksykon grecki Thayera , G4735.

7. P. Palmer, Entire Devotion to God (NY: 1853), s. 114. Uwaga: książka została po raz pierwszy opublikowana w 1845 roku.

8. Warren H. Johns, Tim Poirier, Ron Graybill, A Bibliography of Ellen White's Private and Office Libraries (Ellen White Estate: kwiecień 1993), s. 52. Wpis bibliograficzny jest następujący: „Palmer, Phoebe, Present to My Christian Przyjaciel o całkowitym oddaniu Bogu (NY: Foster, 1865).”

9. John Wesley, red., The Magazine of the Wesleyan Methodist Church (Wielka Brytania: J. Fry & Company, 1787), 344.

10. Magazyn Metodystów, obj. 29 stycznia 1806, (Londyn: G. Whitfield), 342.

11. Peggy Dow,  Vicissitudes in the Wilderness , wydanie 4, (Wielka Brytania: W. Forsham, 1818), s. 135.

12. „Niech ma dusze jako pieczęcie swojej posługi i gwiazdy w swojej koronie!” – Thomas G. Allen i Gregory Townsend Bedell, Wspomnienia wielebnego Benjamina Allena, zmarłego rektora kościoła św. Pawła (Filadelfia: Latimer & Company, 1832), 443. „…o wiele więcej nawróci się… w miarę ...gwiazdy w jego koronie w dniu Pana Jezusa” – Methodist Review (USA: G. Lane & PB Sandford, 1819), 467-468. „...wielu dzięki niemu zostało zbawionych i będzie świecić jak gwiazdy w jego koronie radości na wieki wieków”. - Protokoły z dorocznych konferencji Metodystycznego Kościoła Episkopalnego w latach 1773-1881 (USA: 1840). „W dniu wieczności dusze będą jak gwiazdy w koronie radości”. – Brytyjski północnoamerykański magazyn metodystów Wesleyan (Kanada: 1843), 94.