UWAGA: Zaraza spadła , zanim ludzie zdążyli spożyć żywność. Ludzie byli karani za pożądanie , a nie obżarstwo. Pożądanie to pragnienie czegoś zakazanego przez Boga. Obżarstwo to nawykowe objadanie się. Pożądanie i obżarstwo to dwa bardzo różne problemy. W Księdze Liczb 11:33-34 ani razu nie wspomniano o obżarstwo. Biblia jasno stwierdza, że ludzie umierali z powodu grzechu pragnienia . Nigdy nie mieli szansy zostać żarłokami, ponieważ umierali, gdy jedzenie było jeszcze w ustach, jak mówi New King James Version, „zanim zostało przeżute”.

Izraelici złamali 10. przykazanie, które zabrania człowiekowi pożądania tego, czego posiadanie jest mu zabronione. Ponieważ pragnienie i pożądanie są zakazane przez przymierze Boga z Izraelem, Bóg może wymierzyć karę śmierci na przestępcach prawa. Wręcz przeciwnie, obżarstwo nie jest wyraźnie zabronione w przymierzu Boga z Izraelem. Dlaczego więc Bóg miałby karać ludzi śmiercią za grzech, który nie był zabroniony w Jego przymierzu z Izraelem? Bóg karze ludzi według stopnia ich grzechu. Jeśli grzech Izraelitów był pogwałceniem przymierza Boga z Izraelem (10 przykazań), wówczas Bóg miał prawo wymierzyć odpowiednią karę za to naruszenie – w tym przypadku śmierć. Jednakże obżarstwo nie było pogwałceniem Dziesięciu Przykazań i nigdzie w Biblii nie znajdujemy stwierdzenia, że nadmierne objadanie się jest karane śmiercią.

UWAGA: Apostoł Jan napisał swój list, chcąc zapewnić wierzących, że otrzymali życie wieczne. W Liście do Efezjan 2:8 w Biblii Nowego Króla Jakuba jest napisane: „Albowiem łaską ZOSTAliście zbawieni…” Greckim czasownikiem oznaczającym „byliście” jest este , które jest w czasie dokonanym. Czas doskonały oznacza zakończenie czynności .

UWAGA: Paweł stanowczo stwierdza, że „nie ma potępienia” dla tych, którzy są w Chrystusie. Wierzący, który jest „w Chrystusie”, nie podlega już „potępieniu, ale przeszedł ze śmierci do życia”. (Jana 5:24). Nowy Testament wielokrotnie nazywa wierzących „świętymi”. W heretyckiej teologii Ellen White „nigdy nie mów, że jesteś zbawiony” wierzący „w Chrystusie” są postrzegani jako „potępieni grzesznicy”. Jednakże w chrześcijaństwie Nowego Testamentu wierzący, którzy są „w Chrystusie”, nie są już dłużej potępieni, ale nazywani są „świętymi w Chrystusie”. (Filip. 1:1; zob. także 1 Kor. 1:2, Efez. 1:1, Kol. 1:2)

UWAGA: Tradycyjny obiad paschalny, który Jezus jadł ze swoimi uczniami, obejmował jedzenie pieczonego baranka:

I tej nocy będą jeść mięso pieczone w ogniu i przaśny chleb; i z gorzkimi ziołami będą go jeść. Były. 12:8

Kiedy Eliasz był nad potokiem Kerit, kruki przyniosły mu do jedzenia „chleb i mięso ” (1 Król. 17:6). Dlaczego Bóg nakarmił Eliasza chlebem i „ciałem”, skoro miało to dać „zły przykład”? Dlaczego nie chleb i ogórki albo chleb i marchewka? Jeśli jedzenie mięsa „nie było dobre” dla moralności, to dlaczego Bóg pozwolił potomkom Noego i Izraelitom jeść mięso przez tysiące lat? Słownik języka angielskiego definiuje „zło” jako „grzeszne”. Aby coś było „grzeszne”, musi to być przekroczenie prawa Bożego. Spożywanie czystego mięsa, odpowiednio przygotowanego, jest zgodne z prawem Bożym. Dlatego nie może być „grzeszne” ani „złe”, ponieważ nie jest przekroczeniem prawa Bożego.

UWAGA: Jak Bóg mógłby kochać swoich najgorszych wrogów, a jednocześnie nie kochać niegodziwych dzieci?

UWAGA: Chociaż choroba mogła zostać sprowadzona na ten świat w wyniku przestępstwa Adama, czy oznacza to, że bycie chorym jest „grzechem”? Hiob był bardzo chory, ale sam Bóg powiedział, że Hiob był „człowiekiem doskonałym i prawym”. (Hioba 2:3) Paweł miał w ciele „cierń”, który go osłabiał (zob. 2 Kor. 12:7-10). Czy Paweł miał taki stan w swoim ciele? Wydaje się dziwne, że pani White wypowiedziała się w ten sposób, ponieważ sama często chorowała . Jej mąż i dwójka dzieci zmarły z powodu choroby. Czy mamy wierzyć, że ich grzechy doprowadziły do ich śmierci? Czy jeśli ktoś umiera z powodu choroby, oznacza to, że jest na zawsze stracony? W końcu, jeśli „grzechem jest być chorym” i jeśli ktoś umiera w czasie choroby, czy nie jest to równoznaczne ze śmiercią w grzechu?

UWAGA: W 1847 roku w wizji Ellen White ujrzała świątynię w Świętym Mieście. Biblia mówi, że w Świętym Mieście nie ma świątyni. To dowodzi, że jej wizje są sprzeczne ze Słowem Bożym.

UWAGA: Pani White przedstawia niegodziwych jako żałujących swojej decyzji i zwracających się do ludu Bożego o pouczenie. Opisuje, jak szukali słowa Bożego. Wcale nie jest to obraz przedstawiony w Księdze Objawienia. Podczas ostatnich plag niegodziwcy są wielokrotnie opisywani jako zatwardziałi.

Ellen White napisała:

Biblia musi być twoim doradcą. Studiuj to i świadectwa, które dał Bóg; gdyż nigdy nie zaprzeczają Jego Słowu . ²

Powyższe dowody pokazują, że świadectwa Ellen White są sprzeczne ze Słowem Bożym. Ponieważ zaprzeczają Jego Słowu i ponieważ „świadectwa złożone przez Boga… nigdy nie są sprzeczne z Jego Słowem”, wówczas jedyny możliwy wniosek jest taki, że „świadectwa” Ellen White nie pochodzą od Boga.

Ellen White 50 razy zaprzecza Biblii

1. Ellen White zaprzecza swoim własnym twierdzeniom i w jednym przypadku zgadza się z Biblią, pisząc: „Adam nie został zwiedziony przez węża, jak Ewa…” „ Review and Herald” , 1 kwietnia 1875. Które stwierdzenie było „natchnione” ?

2. Ellen White, Letter 106, 1907. Wydane przez White Estate 20 maja 1977 w Manuscript Releases tom. 8, s. 36.