Małżeństwa

                          Zakaz zawarcia małżeństwa

Paweł, prawdziwy prorok Boży, ostrzegał chrześcijan przed tym, czego można się spodziewać w ostatnich dniach historii ziemi...

„A Duch wyraźnie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, słuchając duchów zwodniczych i nauk diabelskich , mówiąc kłamstwa w obłudzie, mając sumienie napalone rozżarzonym żelazem, zabraniając zawierania małżeństw i nakazując powstrzymywać się od pokarmów , które Bóg stworzył, aby je przyjmować z dziękczynieniem od tych, którzy wierzą i znają prawdę, gdyż wszelkie stworzenie Boże jest dobre i nie można odrzucić niczego, jeśli zostanie przyjęte z dziękczynieniem , gdyż jest uświęcone słowem Boga i modlitwy”. (1 Tymoteusza 4:1-5)

Czy ten fragment może odnosić się do Ellen White i innych osób jej podobnych? Po pierwsze, dobrze udokumentowanym faktem jest, że pani White zachęcała swoich zwolenników do powstrzymywania się od spożywania mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego . Dlatego nie ma wątpliwości, że pani White spełniła pierwszy warunek ostrzeżenia Pawła, nakazując swoim wyznawcom powstrzymywanie się od spożywania mięsa. Po drugie, namawiając swoje stado do wstrzemięźliwości, przez większość życia jadła mięso . Paweł powiedział, że ci fałszywi nauczyciele czasów ostatnich będą mówić „w obłudzie”. Jak dotąd pani White wydaje się być odpowiednią kandydatką do wypełnienia tego fragmentu. A co z zakazem zawarcia małżeństwa?

Pani White kategorycznie zaprzeczyła zakazowi małżeństwa:

„Jako naród nigdy nie zabranialiśmy małżeństw, z wyjątkiem przypadków, gdy istniały oczywiste powody, dla których małżeństwo byłoby nieszczęściem dla obu stron. A nawet wtedy jedynie doradzaliśmy i doradzaliśmy”. ¹

W wielu fragmentach pani White w pięknych słowach popiera małżeństwo. Na przykład:

„Małżeństwo otrzymało błogosławieństwo Chrystusa i należy je uważać za instytucję świętą. Religia prawdziwa nie sprzeciwia się planom Pana. Bóg nakazał, aby mężczyzna i kobieta zjednoczyli się w świętym związku małżeńskim, aby tworzyć rodziny, które ukoronowane honorem, będą symbolami rodziny w niebie. Na początku swojej publicznej posługi Chrystus zdecydowanie zatwierdził instytucję usankcjonowaną w Edenie. W ten sposób oznajmił wszystkim, że nie odmówi Jego obecności przy okazjach małżeńskich i że małżeństwo, połączone z czystością i świętością, prawdą i prawością, jest jednym z największych błogosławieństw, jakie kiedykolwiek dano rodzinie ludzkiej”. ²

Pomimo tych potwierdzeń bliższa analiza jej pism ujawnia przypadki, w których rzeczywiście sprzeciwiała się małżeństwu. Przeanalizujmy szczegółowo te przypadki.

Przed ślubem Ellen i James wydawali się przeciwni temu pomysłowi, prawdopodobnie uważając go za odwrócenie uwagi, ponieważ uważali, że powrót Chrystusa jest nieuchronny. W 1845 roku James White napisał o dwóch adwentystach, którzy...

„... wyparli się wiary w publikację przed ślubem. Wszyscy postrzegamy to jako podstęp diabła . Niezłomni bracia w Maine, którzy czekają na przyjście Chrystusa, nie mają nic wspólnego z takim posunięciem”. ³

Pomimo ich zastrzeżeń, że jest to „podstęp diabła”, James White poślubił Ellen Harmon już w następnym roku, po tym, jak pojawiły się pytania dotyczące stosowności ich wspólnego podróżowania. Według Ellen „nigdy nie spodziewała się, że wyjdzie za mąż”. ⁴

W 1850 roku pani White miała wizję , w której poleciła jednej siostrze rozbić małżeństwo, ponieważ mąż odmówił przyłączenia się do radykalnych adwentystów zamykających drzwi:

„Potem spotkałam się z siostrą S. Peckham, że będzie musiała zerwać z mężem, gdyż nie ma on żadnego udziału ani udziału wśród świętych”. ⁵

Jest to sprzeczne z Pismem. Jezus powiedział: „Co więc Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela” (Marka 10:9). Paweł powiedział: „A żonatym rozkazuję jednak nie ja, lecz Pan: Niech żona nie odchodzi od męża” (1 Kor. 7:10).

Czterdzieści lat później, w 1885 roku, napisała następujące świadectwo dla Kościoła SDA:

„W tym wieku świata, gdy sceny w historii ziemi wkrótce się zamkną i wkroczymy w czas ucisku, jakiego nigdy nie było, im mniej małżeństw zostanie zawartych, tym lepiej dla wszystkich , zarówno mężczyzn, jak i kobiet. " ⁶

Choć świadectwo to nie zabrania całkowicie małżeństwa, z pewnością zniechęcałoby do takiej praktyki.

Pani White miała szczególne obawy dotyczące małżeństw wśród pracowników Adwentystów Dnia Siódmego. Wydawało jej się, że małżeństwo zmniejszy wydajność niektórych pracowników. W jednym zeznań pani White ubolewała nad faktem, że misjonarz (Brat C.) wziął żonę:

„ O ileż lepszy byłby wpływ obojga, gdyby nie pobrali się ... Brat C. mógłby wykonać bardzo dobrą pracę dla Mistrza, gdyby poświęcił się tej pracy jako sługa Pana. Po ślubie jego praca nie przekroczyło połowy tego, co mogłoby być ”. ⁷

Być może jego praca była „o połowę mniejsza niż mogłaby być”, ponieważ postępował zgodnie z Bożym przykazaniem, aby „być płodnym i rozmnażać się” (Rdz 1:28).

Pani White rzeczywiście zabroniła małżeństw adwentystów z niewierzącymi:

„Przekleństwo Boże spoczywa na wielu nieodpowiednich powiązaniach, które powstają w tym wieku świata”.

„Lud Boży nigdy nie powinien zapuszczać się na zakazany teren. Małżeństwa między wierzącymi i niewierzącymi są zakazane przez Boga”. ⁸

Odradzała także wczesne małżeństwa:

„Przed podjęciem obowiązków związanych z małżeństwem młodzi mężczyźni i młode kobiety powinni zdobyć takie doświadczenie w życiu praktycznym, które przygotuje ich do obowiązków i ciężarów związanych z małżeństwem. Nie należy zachęcać do wczesnego zawierania małżeństw”. ⁹

Poniższe stwierdzenie na temat małżeństwa jest godne uwagi, ponieważ jest tak dziwaczne i sugeruje, że jeśli wiek rodziców znacznie się różni, dzieci będą w jakiś sposób ułomne fizycznie lub moralnie:

„Inną przyczyną niedostatku siły fizycznej i wartości moralnej obecnego pokolenia jest to, że mężczyźni i kobiety łączą się w małżeństwa w bardzo różnym wieku . Często zdarza się, że starzy mężczyźni poślubiają młode żony. W ten sposób życie męża często się przedłużało, podczas gdy żona musiała odczuwać brak tej witalności, którą przekazała swojemu sędziwemu mężowi. Żadna kobieta nie miała obowiązku poświęcać życia i zdrowia, nawet jeśli kochała o wiele starsza od siebie i czuła się skłonna do takiego poświęcenia. Powinna była powstrzymać swoje uczucia. Miała do rozważenia względy ważniejsze niż jej własny interes. Powinna rozważyć, co by się stało, gdyby urodziły im się dzieci ich stan? Jeszcze gorzej jest , gdy młodzi mężczyźni żenią się z kobietami znacznie starszymi od nich samych. Potomstwo takich związków w wielu przypadkach, gdy wiek jest bardzo zróżnicowany, nie ma trzeźwego umysłu. Brakuje im także siły fizycznej. W takich przypadkach W rodzinach często przejawiały się różnorodne, osobliwe i często bolesne cechy charakteru. Często umierają przedwcześnie, a tym, którzy osiągają dojrzałość, w wielu przypadkach brakuje siły fizycznej i psychicznej oraz wartości moralnych ^{” 10} .

Pomijając fakt, że to, co napisała pani White, nie ma podstaw naukowych, warto zauważyć, że Biblia nigdy nie zabrania takich małżeństw. W rzeczywistości jeden z najwspanialszych romansów opisanych w Biblii rozgrywa się między Rut i Boazem, który był znacznie starszy od Rut. ¹¹ Rut urodziła Obeda, który urodził Jessego, ojca Dawida. Wątpliwe jest, aby Obedowi „brakowało siły fizycznej i psychicznej oraz wartości moralnych” tylko dlatego, że Boaz był o pokolenie starszy od Rut!

Inną formą małżeństwa zakazaną przez panią White były małżeństwa między osobami różnych ras:

„... nie powinno być małżeństw mieszanych między rasą białą i kolorową ”. ¹²

Chociaż Żydom nie wolno było zawierać małżeństw z poganami z sąsiednich narodów, w Biblii nie ma konkretnego zakazu dotyczącego małżeństw międzyrasowych. W rzeczywistości Mojżesz był żonaty z Etiopką. ¹³ Obecnie w Kościele SDA istnieje wiele małżeństw mieszanych, co pokazuje, że nawet one nie wierzą, że słowa ich proroków są natchnione.

W pewnym momencie pani White wysłała nawet zeznanie, w którym napominała adwentystów dnia siódmego, którzy byli już w związku małżeńskim, aby żyli w celibacie, chociaż to oczywiście pozbawione natchnienia zeznanie było tak kontrowersyjne, że zostało szybko wycofane:

„Nadszedł czas i był od lat, że przyjście na świat dzieci jest raczej okazją do smutku niż radości… Szatan kontroluje te dzieci, a Pan ma z nimi niewiele wspólnego. Czas minął. przyjdą, gdy w pewnym sensie ci, którzy mają żony, będą tak, jakby ich nie mieli ”. ¹⁴

Chociaż pani White nie wydała żadnego ogólnego oświadczenia całkowicie zabraniającego małżeństwa, z pewnością odradzała małżeństwo w różnych przypadkach:

• Pracownicy kościelni
• Osoby w bardzo różnym wieku
• Osoby różnych ras
• Każdy po roku 1885, bo czas ucisku był bliski

Żadne z tych ograniczeń nie występuje nigdzie w Biblii. Wierzący w Ellen White powinni dokładnie zbadać te stwierdzenia w świetle ostrzeżenia Pawła i zachować ostrożność, aby nie dać się zwieść zwodniczym duchom i naukom diabłów.

1. Ellen White, List 60, 1900. Opublikowano w: Świadectwa zachowań seksualnych, Cudzołóstwo , s. 15. 14.

2. Ellen White, Bible Echo , 28 sierpnia 1899.

3. List Jamesa White'a do brata Jacobsa, Day Star , 11 października 1845.

4. Ellen White, Manuscript Releases , tom. 5, s. 208.

5. Ellen White, Manuscript 7a, 1850, akapit 13.

6. Ellen White, Świadectwa , tom. 5 s. 366.

7. Ellen White, Doradcy ds. rodzicielstwa , DF 360A, White Estate, s. 7. 7.

8. Ellen White, Dom Adwentystów , s. 62-63.

9. Ellen White, Ministerstwo Zdrowia , s. 10-10. 358.

10. Ellen White, Świadectwa zachowań seksualnych, cudzołóstwo , s. 36, 37.

11. W Rut 2:6 hebrajskie słowo na`arah (Strong 05291) zostało użyte w odniesieniu do Rut. To słowo jest tłumaczone jako dziewczyna/dama/mała dziewczynka/młoda kobieta/młoda kobieta zdolna do wyjścia za mąż. Najprawdopodobniej była nastolatką lub dwudziestką. Wewnętrzne dowody biblijne wskazują, że Boaz miał co najmniej 40 lat, a prawdopodobnie był starszy. „Boaz komentuje, że Rut nie biegała za młodszymi mężczyznami i nazywa ją córką. [Rut 2:8]. Byłby to odpowiedni komentarz dla mężczyzny w wieku Boaza, gdyż gdyby był starszy, miałby teraz około pięćdziesięciu lat. urodzony w pierwszym roku sadzenia po podboju tej ziemi lub w wieku od 40 do 60 lat, jeśli Rachab, jego matka, w chwili upadku Jerycha miała 20 lat i mogła rodzić dzieci do 40 roku życia. (Bruce Alan Killian, „Względne miejsce historii Ruth w czasie”, ScriptureScholar.com). W literaturze rabinicznej mówi się, że Boaz miał osiemdziesiąt lat, a Rut czterdzieści („Boaz”, JewishEcyclopedia.com).

12. Ellen White, Manuscript 7, 1896; Wybrane orędzia , księga 2, s. 23. 343, ust. 2.

13. Liczb 12:1-8.

14. Ellen White, Manuscript 34, 1885. Niektórzy kwestionują zasadność tego zeznania, ponieważ zostało ono wycofane i nie pojawia się w żadnym z opublikowanych pism Ellen White. O zasadności zeznań świadczy fakt, że znajdują się one w dokumencie DF-360A opublikowanym przez White Estate 15 lipca 1934 r., a sporządzonym przez jej syna Williego White'a i DE Robinsona (sekretarza Ellen White). Autorzy cytują zeznania tak, jakby były ważnym zeznaniem Ellen White.