Niewolnictwo

       Zamieszanie Ellen White na temat niewolnictwa

W tym artykule przeanalizujemy kilka wypowiedzi Ellen White na temat niewolnictwa. Konferencja Generalna SDA mówi nam, że pisma Ellen White zawierają „boską radę”. ¹ Jeżeli rzeczywiście są one „radą Bożą”, to nie mogą być zamieszaniem, „bo Bóg nie jest sprawcą zamieszania” (1 Koryntian 14:33). Oceńcie sami, czy te stwierdzenia są mylące, czy też są natchnione przez Boga.

Siostra White napisała:

„Bóg nie może zabrać do nieba niewolnika, który był trzymany w niewiedzy i poniżeniu, nie wiedzący nic o Bogu ani Biblii, nie bojący się niczego poza biczem swego pana i nie zajmujący tak wzniosłego stanowiska jak brutalne zwierzęta swego pana. Ale On robi dla niego najlepszą rzecz, jaką może zrobić współczujący Bóg. Pozwala mu być tak, jakby go nie było . ²

Pani White mówi, że niektórzy niewolnicy, trzymani „w niewiedzy”, będą mogli spocząć w grobach, jakby nigdy nie istnieli, podczas gdy ich panowie „powstaną w drugim zmartwychwstaniu i poniosą drugą, najstraszniejszą śmierć”. ³ Czy to prawda, że niektórzy niewolnicy byli trzymani w takiej nieświadomości, że Bóg nie mógł ich nawet osądzić? Paweł, opisując pogan w Rzymie, oświadcza, że nawet jeśli komuś nie jest głoszone Słowo Boże, sam Bóg będzie go uczył poprzez wielki podręcznik stworzonego świata:

„Ponieważ to, co o Bogu można poznać, jest w nich jawne, gdyż Bóg im to pokazał. Albowiem to, co jego niewidzialne, od stworzenia świata, jest wyraźnie widoczne i można je zrozumieć przez to, co stworzone, nawet Jego wieczne moc i Bóstwo, tak że są bez wymówki .” (Rzymian 1:19,20)

Duch Święty przemawia do całej ludzkości poprzez jej sumienie. Paweł mówi o tych, którzy nigdy nie słyszeli o prawie Bożym, a jednak mają prawo Boże wypisane w swoich sercach:

„Istotnie, gdy poganie, którzy nie mają Prawa, z natury czynią to, czego wymaga Prawo, sami dla siebie stanowią Prawo, chociaż Prawa nie mają, gdyż pokazują, że wymagania Prawa są zapisane na ich serca, ich sumienia także świadczą, a ich myśli to oskarżające, to już nawet broniące ich.” (Rzymian 2:14-15 NIV)

Wydaje się, że w późniejszym życiu pani White zdała sobie sprawę, że Bóg rzeczywiście może dotrzeć do „pogan” i „dzikusów”:

„Światło Boże zawsze świeci pośród ciemności pogaństwa”.

„W głębi pogaństwa ludzie, którzy nie znali pisanego prawa Bożego, którzy nigdy nawet nie słyszeli imienia Chrystusa, byli dobrzy dla Jego sług, chroniąc ich, ryzykując własne życie. Ich czyny pokazują, że działanie mocy Bożej. Duch Święty wszczepił łaskę Chrystusa w serce dzikusa , wzbudzając w nim współczucie wbrew jego naturze, wbrew jego wychowaniu. ⁴

Jeśli światło Boga „zawsze świeci” wśród pogan i Bóg może wszczepić łaskę w „serce dzikusa”, to dlaczego Jego światło nie mogłoby przeniknąć serc nieświadomych niewolników? Biblia uczy, że każdemu człowiekowi powierzono pewną miarę „światła” włożonego w jego duszę przez Jezusa:

„To [Jezus] było prawdziwą Światłością, która oświeca każdego człowieka [gr. anthropos : ogólnie, obejmując wszystkich ludzi ⁵ ], gdy przychodzi na świat”. (Jana 1:9)

Teraz, gdy ustaliliśmy, że Bóg daje światło każdemu człowiekowi i naucza całą naturę, przejdźmy do zbadania, czy każdy człowiek zostanie wzbudzony na sąd:

„Musimy bowiem wszyscy [gr. pas : każdy, każdy, każdy, wszyscy, całość, wszyscy, wszystko, wszystko] stanąć przed tronem sędziowskim Chrystusa, aby każdy [gr. hekastos : każdy, każdy] mógł otrzymać to, co dokonało się w jego ciele według tego, co uczynił, czy było to dobre, czy złe”. (2 Kor. 5:10)

„I widziałem wielki biały tron… i widziałem umarłych, małych i wielkich, stojących przed Bogiem… i umarli zostali osądzeni… i zostali osądzeni każdy człowiek [gr. hekastos : każdy, każdy] według do swoich dzieł... a ktokolwiek się nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognistego .” (Obj. 20:11-15)

„Którego [Bóg] odda każdemu człowiekowi [greckie hekastos : każdemu] według jego uczynków”. (Rzymian 2:6)

Wersety te jasno pokazują, że na sądzie nie będzie żadnych wyjątków. Każdy człowiek musi zostać osądzony i otrzymać nagrodę lub karę. Pani White nie ma biblijnych podstaw, aby twierdzić, że niektórzy niewolnicy będą mogli odpocząć, jakby nigdy nie istnieli. Jest to wyraźna sprzeczność ze Słowem Bożym.

Pani White wysuwa następujące twierdzenie dotyczące niewolnictwa:

„Bóg karze ten naród za wielką zbrodnię niewolnictwa . Ma los narodu w swoich rękach. Ukarze Południe za grzech niewolnictwa , a Północ tak długo cierpi z powodu jego nadmiernego i przytłaczającego wpływu”. ⁷

Chociaż panią White należy pochwalić za przeciwstawienie się niewolnictwu, wydaje się, że nie jest ona zdezorientowana co do tego, co jest „grzechem”, a co nie. Biblia pozwala Izraelitom kupować i posiadać cudzoziemców jako niewolników:

„Zarówno niewolnicy twoi [hebr. ebed : niewolnik, sługa, sługa], jak i służebnice twoje, które będziesz miał, będą z pogan, którzy są wokół ciebie; od nich będziecie kupować niewolników i niewolnice . Dzieci przybyszów, które przebywają wśród was, będziecie kupować i z ich rodzin, które są z wami, które spłodzą w waszej ziemi, i będą waszą własnością . I weźmiecie ich w dziedzictwo dla siebie. dzieci po was, aby je odziedziczyć w posiadanie; będą waszymi niewolnikami na wieki , ale nad waszymi braćmi, synami Izraela, nie będziecie surowo panować jeden nad drugim. (Księga Kapłańska 25:44-46)

Jeśli posiadanie niewolników było rzeczywiście „wielką zbrodnią” i „grzechem”, dlaczego Bóg dał Izraelowi wskazówki, aby udali się do pogan i „kupowali niewolników i niewolnice”? Dlaczego Bóg miałby karać Stany Zjednoczone za „grzech”, skoro w Biblii ten „grzech” nie jest nigdzie opisany jako „grzech”? Ponadto Izraelici otrzymali instrukcje, aby spośród podbitego ludu brać niewolników:

„Ale kobiety, dzieci, bydło i wszystko, co jest w mieście, cały łup, weźmiesz do siebie i będziesz jadł łupy swoich wrogów, które Pan, twój Bóg ci dał.” (Deut. 20:14)

Powtórzę jeszcze raz: dlaczego Bóg nakazał Izraelowi brać niewolników, skoro była to „wysoka zbrodnia” przeciwko Niemu? Nawet kapłani posiadali niewolników. W Liczb 31:30 Bóg nakazał, aby jeden na pięćdziesiąt schwytanych niewolników miał zostać oddany kapłanom, aby „strzegli przybytku Pańskiego”. Otóż, gdyby Bóg mieszkał w tym przybytku i gdyby rzeczywiście posiadanie niewolników było „grzechem”, czy nie sądzicie, że Bóg byłby trochę zły z powodu tej sytuacji i powiedziałby o tym Mojżeszowi? Jeśli Bóg rozgniewał się z powodu tej „wielkiej zbrodni”, nie mamy na to żadnych biblijnych dowodów.

Nawet patriarchowie, Abraham, Hiob, Dawid i inni posiadali sługi. Kiedy Hagar uciekła Sarze, „anioł Pański rzekł do niej: Wróć do swojej pani i poddaj się jej rękom”. ⁸ Biblia wyraźnie mówi, że Abraham miał sługi i kobiety, a jednak Bóg nie ukarał go za tę „wielką zbrodnię”, ale pobłogosławił go być może bardziej niż jakiegokolwiek innego mężczyznę, jaki kiedykolwiek żył. Jednym z tych błogosławieństw było zwiększenie liczby „sług” Abrahama. ⁹

W czasach Jezusa niewolnictwo było w Cesarstwie Rzymskim ogromnym przedsięwzięciem, a mniej więcej jedna trzecia ogółu ludności znajdowała się w jakimś stanie niewoli. Jezus potępił wiele grzechów, ale nigdy konkretnie nie nazwał niewolnictwa „grzechem”. Jezus nie bał się zmienić prawa Jahwe, ponieważ zmienił prawo dotyczące rozwodów (Powtórzonego Prawa 24:1-4; Mateusza 19:3-9). Mógł zmienić prawo niewolnictwa, ale tego nie zrobił. Paweł też nigdy nie powiedział, że niewolnictwo jest grzechem. Zamiast tego radził niewolnikom, aby służyli swoim panom z „bojaźnią i drżeniem” (Efez. 6:5-7).

Wreszcie inne narody, takie jak Asyria, zwykły napadać na Izrael, kraść ludzi (takich jak pokojówka Namaana) i czynić ich niewolnikami. Dlaczego Biblia potępia inne narody wokół nich za niezliczone grzechy, ale nigdy nie wspomina o „grzechu niewolnictwa”?

W 1895 roku pani White przepowiedziała, że na południu Stanów Zjednoczonych odrodzi się niewolnictwo:

„ Niewolnictwo ponownie odrodzi się w południowych stanach , gdyż duch niewolnictwa wciąż żyje. Dlatego tym, którzy pracują wśród kolorowych ludzi, nie wystarczy głoszenie prawdy tak odważnie i otwarcie, jak mogliby to robić w innych miejscach Nawet Chrystus ubrał swoje lekcje w postacie i przypowieści, aby uniknąć sprzeciwu faryzeuszy”. ¹⁰

W tym miejscu pani White mówi, że „niewolnictwo” „ponownie” odrodzi się na południu Stanów Zjednoczonych i z tego powodu kaznodzieje adwentystyczni powinni uważać, w jaki sposób głoszą Murzynom. Czy na południu Stanów Zjednoczonych odrodziło się kiedykolwiek niewolnictwo Murzynów? Oczywiście nie! Od czasu wojny secesyjnej niewolnictwo stanowi przestępstwo federalne. Niewolnictwo to system, w którym jedna istota ludzka jest właścicielem drugiej istoty ludzkiej, a niewolnik nie ma żadnych praw osobistych wynikających z prawa. System ten został zniesiony i nigdy już nie zostanie przywrócony. Każdy może wybrać, gdzie chce mieszkać i pracować. Dzięki Bogu, niewolnictwo umarło i zniknęło.

Pani White mówi, że niektórzy nieświadomi niewolnicy nie pójdą ani do nieba, ani do piekła, podczas gdy Biblia mówi, że „wszyscy” pójdą do jednego lub drugiego. Dalej zaprzecza Biblii, mówiąc, że niewolnictwo jest „grzechem”. Na koniec przepowiedziała, że instytucja niewolnictwa ponownie odrodzi się na południu USA, ale nie została i nigdy więcej nie zostanie odrodzona. Ty bądź sędzią. Czy pani White była pod natchnieniem Bożym w kwestii niewolnictwa? A może to ona była autorką zamieszania?

• Odpowiedzi na Twoje pytania dotyczące oświadczeń Ellen White o niewolnictwie

1. Rezolucja w sprawie Ducha Proroctwa, 58. sesja Konferencji Generalnej, St. Louis, Missouri, USA, 3 lipca 2005 r. „Wzywamy naszą młodzież, aby zapoznała się z bogactwem Bożych rad znajdujących się w tych pismach…”

2. Ellen G. White, Dary duchowe , tom. 1, s. 1 193.

3. Tamże.

4. Ellen G. White, Pragnienie wieków , s. 23-35. 59 i „Lekcje przedmiotowe Chrystusa” , s. 15. 385.

5. Wszystkie definicje słów greckich i hebrajskich w tym dokumencie pochodzą od Stronga .

6. Nikt związany z tą witryną nie wspiera niewolnictwa w jakikolwiek sposób, w jakimkolwiek kształcie lub formie. Chociaż w Biblii nie kwalifikuje się to jako „grzech”, z pewnością nie jest najwyższą wolą Boga, aby ludzie żyli w niewoli. Osoby prowadzące tę stronę mocno wierzą, że Bóg pragnie, aby wszyscy prowadzili życie w wolności, zarówno finansowej, jak i duchowej.

7. Ellen G. White, Świadectwa tom. 1, s. 1 264.

8. Abraham: Rdz. 24, Hiob: Hiob 19:15,16, Dawid: 2 Sam. 12:18, Hagar: Rodz. 16:9.

9. Rodzaju 24:35, hebrajskie ebed : niewolnik, sługa, sługa. Dowód na to, że ci słudzy nie byli dobrowolni, znajduje się w Bożych instrukcjach danym Abrahamowi, że wszyscy słudzy w jego domu, „kupieni za pieniądze”, mają zostać obrzezani (Rdz 17:13,27).

10. Ellen G. White, Kolekcja Spaldinga i Magan , s. 10. 21. Także wydania rękopisów , t. 2 (MR #153), s. 2. 300.