1. “Kathleen poświęciła swoje życie adwentystycznemu stylowi życia, przechodząc przez dziesięciolecia od wegetarianizmu z okazjonalnym jajkiem i twarogiem do pełnego weganizmu pomimo chronicznych problemów zdrowotnych. Rozpaczliwie potrzebowała białka zwierzęcego ze względu na chorobę autoimmunologiczną, która uniemożliwiała jej jedzenie wielu roślinnych źródeł białka, ale nie. Była wierna „prezentowaniu prawdy” i wydawała coraz mniejszą energię, przygotowując swoje ograniczone menu, podczas gdy dosłownie cierpiała na skutki odżywiania. Jej odmowa korzystania z wózków elektrycznych w sklepie spożywczym była częścią jej upartego przekonania, że zasługuje na to, by być silną i zdrową, ponieważ uhonorowała przesłanie zdrowotne. Pochylanie się do korzystania z wozów oznaczałoby przyznanie się do porażki. Jej lojalność wobec adwentyzmu zasługiwała na długie i zdrowe życie, a nie ledwo zarządzane wyprawy do sklepu przerywane zniewagą jazdy w pogardzanym wózku dla niepełnosprawnych! Nie, nie chciałem być jak Kathleen.
   

Uświadomiłem sobie, że moje myślenie jest błędne, ale zaczęłam się zastanawiać, czy Bóg pozwala mi mieć komplikacje, aby powstrzymać mnie od dumy z mojego zakresu ruchu. Wiem - to myślenie brzmi szalenie - i tak jest. Niemniej jednak myślałam, jak nauczyłem się myśleć jako dziewczyna adwentystyczna. Musiałam „zrobić wszystko, co w mojej mocy”, aby Bóg mnie pobłogosławił, ale gdybym stała się dumna lub odniosła sukces, Bóg ukarałby mnie, aby zachować pokorę. Uświadomiłem sobie również, że część mojego oporu wobec tego zabiegu była przede wszystkim tym samym, co opór Kathleen przed jazdą na wózku: byłoby to publiczne przyznanie, że nie udało mi się zachować zdrowia, a ja byłam już poza moimi możliwościami . Bóg „wyprowadził mnie”, a ja już nie miałam kwalifikacji, by odpowiednio Go reprezentować. Och, wiedziałem, że moje myślenie jest błędne, ale te idee były głęboko osadzone w moim poczuciu tożsamości i zdałam sobie sprawę, że stoję w obliczu destrukcyjnej wiary adwentystów, że ludzie są tylko ciałami oddychającymi.

W jakiś sposób ta wymiana kolana ujawniła jeden z paraliżujących faktów tego „adwentystycznego stylu życia”: jest to fałszywa rzeczywistość! Po pierwsze, dyscyplina fizyczna, jak mówi Paweł w 1 Liście do Tymoteusza 4: 8, „ma jedynie niewielki zysk”, a odmowa dotykania, obchodzenia się lub smakowania pokarmów ma „pozory mądrości w religii stworzonej przez siebie i upokarzania siebie i surowego traktowania ciała, ale nie ma żadnej wartości przeciwko cielesnemu pobłażaniu ”(Kol. 2:20, 23). o drugie, nie mogę zasłużyć na Boże błogosławieństwo dla zdrowia, praktykując to, co uważam za „zdrowy styl życia”. Nie zrozum mnie źle; istnieje związek między stylem życia a zdrowiem, ale weganizm i wegetarianizm nie gwarantują dłuższego życia ani lepszego zdrowia. Co więcej, Bóg nie jest zobowiązany do błogosławienia mnie zdrowiem lub szybkim uzdrowieniem, ponieważ byłam wierna w unikaniu mięsa i kawy. Co więcej, moje zdrowie, dobre czy złe, nic nie mówi o moim duchowym zdrowiu. Jak pisze Paweł w 2 Koryntian 12: 7–10, gdy mówi, jak błagał Boga, aby usunął cierń w jego ciele, Bóg odpowiedział tymi słowami: „Moja łaska jest dla ciebie wystarczająca, bo moc jest udoskonalona w słabości”. nie mogę zinterpretować mojego stanu fizycznego jako dowodu przyjemności Boga lub niezadowolenia ze mnie.

W rzeczywistości moje zdrowie nie ma nic wspólnego z Jego aprobatą! Zamiast tego, mój stan jest przeznaczony dla Jego chwały - niezależnie od tego, jaki jest ten stan. Jestem Jego - w tym moje zużyte, zastąpione kolano. W końcu Pan przypomina mi, że jest wierny. On jest moim prawdziwym Ojcem, a On mnie nie oszukuje ani nie pasywnie-agresywnie karze za moje wady. Chce, żebym Mu zaufała, niezależnie od tego, co może się zdarzyć w moim sercu lub moim ciele. Mogę wiedzieć, że moje pokiereszowane fioletowe kolano nie jest Jego zarządzaniem mną, więc nie będę zadowolona z mojego zakresu ruchu!”

Autorstwa Colleen Tinker

Artykuł pochodzi z Proclamation 22.03.2019