Wielu Adwentystów Dnia Siódmego jest zszokowanych odkryciem, że Ellen White była uzależniona od alkoholu. W XIX wieku popularny był domowy ocet. W przeciwieństwie do octu kupowanego dziś na półkach sklepowych, domowy ocet często zawierał niewielkie, ale potencjalnie uzależniające ilości alkoholu. W 1911 roku pani White opisała zaciekłą walkę, jaką stoczyła, by zerwać z nałogiem alkoholowym:

Zaspokoiłam ochotę na ocet . Ale postanowiłam z Bożą pomocą przezwyciężyć ten apetyt. Walczyłam z pokusą, zdecydowany nie dać się opanować temu nawykowi . Przez wiele tygodni byłam bardzo chora ; ale powtarzałam w kółko: Pan wie o tym wszystkim. Jeśli umrę, umrę; ale nie poddam się temu pragnieniu . Walka trwała nadal, a ja cierpiałam przez wiele tygodni . Wszyscy myśleli, że nie mogę żyć. Możecie być pewni, że bardzo gorliwie szukaliśmy Pana. Najgorętsze modlitwy były ofiarowane za moje wyzdrowienie. Nadal opierałam się pragnieniu octu i w końcu zwyciężyłam. Teraz nie mam ochoty na smakowanie czegokolwiek w tym rodzaju. To doświadczenie było dla mnie bardzo cenne pod wieloma względami. Odniosłam pełne zwycięstwo. ¹

To stwierdzenie wydaje się dziś niezrozumiałe. Kto mógłby zachorować i prawie umrzeć, tylko od zaprzestania używania octu? Sam ocet (kwas octowy) nie uzależnia. Więc, co to może być? Ta sama walka toczy się każdego dnia z osobami uzależnionymi od alkoholu . Alkohol silnie uzależnia. Pani White najwyraźniej była uzależniona od alkoholu w occie, a zagrażająca jej życiu walka, jaką przeszła, by zerwać z tym nałogiem, wydaje się wskazywać na uzależnienie, które mogło trwać przez wiele lat. Objawy, które opisała, choroba, walka, objawy odstawienia, są uderzająco podobne do objawów, które cierpią chroniczni alkoholicy, kiedy przestają pić!

Porównanie objawów opisanych przez panią White z objawami zespołu odstawienia alkoholu wykaże, że są one takie same.

Aby zrozumieć uzależnienie Ellen White od octu, należy zrozumieć, jak ocet był wytwarzany w połowie XIX wieku. Zwróć uwagę na następujące przepisy na domowy ocet zaczerpnięte z książki Miss Leslie's Directions for Cookery , opublikowanej w 1851 roku:

OCET JABŁKOWY

Weź sześć kwart mąki żytniej; wymieszaj i dobrze wymieszaj w beczce mocnego, twardego cydru najlepszego rodzaju; a następnie dodaj galon whisky . Przykryj beczkę (pozostawiając w niej luźno zatyczkę), ustaw ją w części swojego podwórka, która jest najbardziej narażona na działanie powietrza; aw ciągu czterech tygodni (jeśli pogoda jest ciepła i sucha) będziesz miał dobry ocet nadający się do użycia.

BIAŁY OCET

Wlej do beczki mieszaninę składającą się z pięciu galonów wody, dwóch galonów whisky i kwarty mocnych drożdży, mieszając z dwoma funtami sproszkowanego węgla drzewnego. Umieść go tam, gdzie będzie prawidłowo fermentował , pozostawiając luźną zatyczkę, aż fermentacja się skończy...

Jak widać z tych przepisów, ocet w połowie XIX wieku był wytwarzany ze składników takich jak „twardy cydr” i „whisky”. Proces wytwarzania octu przekształca alkohol w kwas octowy. Jednak nie cały alkohol jest przekształcany w kwas octowy. Pozostała ilość pozostaje, a ilość ta zmienia się w zależności od różnych czynników, w tym tego, jak długo mieszanina była pozostawiona do fermentacji. W cieplejszych środowiskach, takich jak Australia, gdzie temperatura 

Południowy Plantator , kwiecień 1859 28

Wygląda na to, że poza octem pani White od czasu do czasu pozwalała sobie na trochę wina i być może innych napojów alkoholowych. 3 marca 1859 roku pani White napisała w swoim dzienniku, że zyskała „trochę siły, biorąc trochę wina pomidorowego”. ¹³ Kiedy White Estate opublikował ten list, po słowie „wino” wstawili słowo „[sok]”, aby zmylić umysły czytelników SDA, aby uwierzyli, że to tylko sok, a nie wino z alkoholem. Choć dziś nieco niejasne, wino pomidorowe było częścią amerykańskiej historii i z pewnością zawierało alkohol. Strażnik Milwaukeez czerwca 1840 r. reklamowano: „...można przewidywać, że to wino znajdzie przychylność publiczności”. Jeden z badaczy napisał, że „wino pomidorowe zyskało na popularności” w połowie XIX wieku, a „przepis został spopularyzowany w szeroko rozpowszechnionych „Przepisach Dr. Chase'a”… Wino pomidorowe pojawiło się również w regionalnych gazetach - Baltimore Sun w 1856 roku”. ¹⁴ Pomimo prób ukrycia faktów przez Estate, w rzeczywistości pani White piła wino pomidorowe, które było odurzającym napojem zrobionym z pomidorów i cukru, zawierającym od 8% do 18% alkoholu.

Pani White nie tylko piła wino, kiedy czuła się chora ( co zdarzało się przez większość czasu ), ale Biali dawali wino innym, aby leczyć ich „choroby”. Najwyraźniej Biali trzymali go pod ręką. W tym samym pamiętniku, 19 marca, Ellen pisze: „Postawiliśmy jeden kufel bogatego wina gronowego i drugi kufel porzeczki dla chorego…” ^15. Oba te alkoholowe wina były znane Amerykanom z połowy 1800 i były opisywane w ówczesnej literaturze. ¹⁶ 13 kwietnia Ellen pisze w swoim dzienniku, że odwiedziła „Siostrę Fults” i przyniosła jej „butelkę wina”, a dwa dni później donosi, że Biali ponownie rozdawali wino: „Postaw bratu Benedyktowi pół litra porzeczki wino i jeden kufel winogron”.7 maja Ellen ponownie donosi o piciu wina w celach leczniczych: „Dali mi wino i surowe jajko, co trochę ożywiło moje siły”. ¹⁸

W 1868 roku James White napisał, że w czasach, gdy źle się czuła, Ellen używała „wina domowego”:

W ciągu ostatniego roku pani W. trzy lub cztery razy odczuwała rano uczucie wielkiego osłabienia i omdlenia. ... Aby zapobiec niepokojącym omdleniom w tych czasach, ona [Ellen White] zaraz po wstaniu wzięła jajko do odrobiny czystego domowego wina gronowego , być może po łyżce na raz, i nigdy nie pomyślała, że ma to związek z narkotykami , jak używa tego terminu w swoich pismach, bardziej niż człowiek na księżycu. W ciągu ostatniego roku mogła wypić jeden kufel wina . ... ¹⁹

Domowe wino było produkowanym lokalnie sfermentowanym winem, dlatego James dokłada wszelkich starań, aby podzielić się tym, jak niewiele z niego zużyła Ellen White — tylko jeden kufel rocznie. Zawartość alkoholu w winach w XIX wieku na ogół wahała się od 5% do 20%, chociaż White Estate zapewnia nas, że był to „sok winogronowy tak wolny od fermentacji , jak to tylko możliwe ”. ²⁰

Dwadzieścia lat po artykule Jamesa Siostra White napisała list do Starszego EP Danielsa, którego rodzina najwyraźniej piła wino. Jako usprawiedliwienie dla ich picia wina, brat Daniels podobno powiedział: „Brat i siostra White trzymali wino w swoim domu i zgodnie z twoją wiedzą używali go”. ²¹ Pokazuje to, że inni adwentyści byli świadomi zwyczaju pani White do spożywania napojów alkoholowych i używali tej wiedzy, aby usprawiedliwić własne pobłażanie sobie. W swoim liście do Danielsa pani White przyznaje się do używania niewielkiej ilości wina alkoholowego:

„Nie testowałem wina, które, jak twierdzisz, nie jest odurzające. Może wypiłem w sumie pół kwarty , biorąc łyżkę z surowym jajkiem, ponieważ nienawidzę smaku wina…” ²²

Oprócz picia octu i wina, w 1892 roku Ellen White pisze o nieprzespanej nocy i ubolewa, że nie może znaleźć w domu mocnego napoju alkoholowego: „Czułam potrzebę mocnego kordiału , ale nie było nic w domu oprócz soku winogronowego”. ²³

Według Słownika „serdeczny” to „mocny, słodzony, aromatyczny likier alkoholowy; likier” lub „mocny, słodki likier o intensywnym smaku, zwykle pijany po posiłku”. ²⁴ Nie wiadomo, jak często pani White raczyła się kordiałami. Co ciekawe, ostrzegła lekarzy, że „wina, piwa i innych używek” nie wolno używać „w leczeniu chorych”. ²⁵ Co więcej, chociaż miała wino w swoim domu, powiedziała swoim naśladowcom, że „nie jest bezpieczne, aby ktoś z twojej rodziny manipulował pokusą przy kielichu z winem”. ²⁶ Powiedziała innej rodzinie, aby „odmówiła przyjęcia jednej cząstki cydru lub wina, lub czegokolwiek o stymulującym charakterze w swoim domu lub na swoim terenie”. ²⁷

1. Ellen White, List 70, 1911, przedrukowany w Counsels on Diet and Foods , s. 485.

13. Ellen White, Rękopis 5, 1859.

14. „Wino pomidorowe”, Old Line Plate 19 lipca 2017, http://oldlineplate.com/post/163181605451/tomato-wine.

15. Ellen White, Rękopis 5, 1859.

16. „Bogate wino gronowe” jest wspomniane przez Thomasa Webstera w An Encyclopedia of Domestic Economy (NY: Harper and Brothers, 1855) s. 515. Ta sama książka odnosi się do „Currant Wine” na stronie 644. Zobacz także The Housekeeper's Encyclopedia of Useful Information autorstwa EF Haskella, (NY: 1861), s. 273.

17. Ellen White, Rękopis 6, 1859.

18. Tamże.

19. James White, „Advent Review and Sabbath Herald”, Battle Creek, Michigan, 17 marca 1868.

20. „Ellen G. White Estate-Question and Answer File” numer 34-BIa „Wino domowe”; 1 maja 1963 r.

21. Ellen White, Świadectwa w sprawie starszego EP Danielsa , s. 53-57; List z 1 sierpnia 1888 r.

22. Tamże, s. 55.

23. Ellen White, Manuscript Releases, tom dwudziesty pierwszy , s. 114 ust. 1.

24. www.Dictionary.com, wersja 1.1, pełna wersja. Wordnet 3.0, Uniwersytet Princeton, 2006.

25. Ellen White, Zdrowe życie , s. 237, Świadectwo niepublikowane, 1892.

26. Ellen White, Manuscript Releases , tom. 20, str. 58.

27. Ellen White, List 7, 23 lutego 1875 (do Brata i Siostry Abbey).

28. Obraz należący do domeny publicznej dzięki uprzejmości Centrum Badań nad Zbiorami Specjalnymi Biblioteki Uniwersytetu Stanowego Karoliny Północnej.