Adwentyści najchętniej powołują się na Synod w Laodycei z roku 364, aby dodać temu autorytetu pionierzy adwentyzmu nazwali go soborem, i do teraz czytamy w literaturze adwentystycznej:

„na soborze w Laodycei w roku 364 »świętowanie soboty zostało zakazane, a następnie niedziela uznana jako dzień święty« [przypis: Biblia mówi R. Dąbrowski, »Znaki Czasu«, Warszawa 1984, s. 72]” (Poszukiwania w wierze J. Salij OP, Poznań 1991 s. 227)?

Rzecz w tym że nie był to Sobór ale synod, i nie znajdziecie go na liście soborów. Synod wschodnich biskupów którzy nie podlegali władzy w Rzymie. z Rzymu nie było ani papieża ani nawet delegata. To był synod lokalny i nie obowiązywał wszystkich chrześcijan na świecie. Więc mowa że to papiestwo na soborze w Laodycei zakazało święcenia soboty jest nieprawdą. Adwentyści rozciągają to na całe chrześcijaństwo.

Kanon 29

Chrześcijanom nie wolno jest judaizować poprzez odpoczynek w Szabat, ale muszą pracować tego dnia, raczej oddając cześć w Dzień Pański; a także jeśli mogą, odpoczywając wtedy jako chrześcijanie. Ale jeśli znajdzie się wśród nich jakiś judaizujący, niech będzie obłożony anatemą od Chrystusa.

Oto słowa jednego z liderów adwentystycznych, Zachariasza Łyko:

„Dopiero prawo Konstantyna Wielkiego z 3 marca 321 r., a w ślad za nim postanowienia synodów kościelnych nakazały odpoczynek niedzielny. Dotąd kult niedzieli ograniczał się do uczestniczenia w porannej uczcie eucharystycznej, z czasem jednak rozciągnięto święto na cały dzień, a dniem wolnym od pracy niedziela stała się dopiero w IV w. po Chr. na mocy ustawodawstwa świeckiego” (Nauki Pisma Świętego Z. Łyko, Warszawa 1989, s. 196).

Kolejna nieprawda popatrzmy tylko na niektóre wypowiedzi pisarzy chrześcijańskich sprzed czasów Konstantyna

Ignacy Antiocheński 107 rok

9.(1) Tak więc nawet ludzie żyjący dawniej w starym porządku rzeczy doszli do nowej nadziei i nie zachowują już szabatu, ale obchodzą Dzień Pański, w którym to przez Jezusa Chrystusa i przez śmierć Jego także i nasze życie wzeszło jak słońce. Niektórzy wprawdzie temu przeczą, lecz przecież właśnie przez tę tajemnicę otrzymaliśmy wiarę i po to w niej trwamy...” („Do Kościoła w Magnezji” 8:1-9:1).

List Barnaby o. 130 roku

Oto interesujący nas tekst Listu Barnaby:

„Powiedziano jeszcze także: »Będziesz święcił [szabat] z czystymi rękami i z czystym sercem« [por. Wj 20:8]. Gdyby zatem w obecnym świecie mógł jakiś człowiek, tylko dlatego, że jest czystego serca, święcić ów dzień, który Bóg uświęcił, my bylibyśmy całkowicie w błędzie. Oto jednak dopiero wtedy osiągniemy prawdziwy odpoczynek, by móc święcić, kiedy najpierw sami zostaniemy usprawiedliwieni, kiedy sami otrzymamy to, co nam obiecano, kiedy nie będzie więcej niegodziwości, a Pan odnowi wszystkie rzeczy. Wówczas będziemy mogli święcić dzień siódmy, sami już uświęceni. Mówi im jeszcze: »Waszych świąt nowiu i szabatu nie mogę ścierpieć [Iz 1:13]«. Popatrzcie, co to znaczy: Nie te teraźniejsze szabaty są dla mnie przyjemne, lecz ten, który sam ustanowiłem i w którym doprowadziwszy wszystko do spoczynku uczynię początek dnia ósmego, to jest początek nowego świata. Dlatego też świętujemy z radością dzień ósmy: w dniu tym Jezus powstał z martwych i ukazawszy się [uczniom] wstąpił od nieba [Łk 24:51, J 20:17]” (List Barnaby 15:6-9).

Tertulian ok.180

„W dniu zmartwychwstania Pana (...) musimy powstrzymać się od wszystkiego, co przynosi niepokój i od naszych codziennych zajęć, odkładając również nasze interesy, by nie dawać okazji diabłu” (O modlitwie 23:2; cytat za Niedziela. Dzień Pana. Dzień Człowieka E. Bianchi, Poznań 1998, s. 128, 169).

„Poganie są wierniejsi od nas swojej religii, gdyż nie uznają za swoje żadnego ze świąt chrześcijańskich. Nie obchodzą z nami niedzieli ani Zesłania Ducha Św. choć je znają, gdyż boją się, by ich nie uznano za chrześcijan. My zaś nie drżymy o to, by nas nie miano za pogan. Jeśli chodzi o odpoczynek dla ciała, masz nie tylko parę dni, ale wiele. Poganie bowiem mają tylko jeden dzień świąteczny w roku, a ty masz co osiem dni [por. J 20:26]. Weź poszczególne święta różnych narodów i policz: nie wypełnią nawet okresu Pięćdziesiątnicy” (O bałwochwalstwie 14:7; cytat za Dzień Święty H. Pietras SJ, Kraków 1992, s. 53).

Komentarz

Otóż to co tu napisał Tertulian jest potwierdzeniem współczesnych historyków, którzy twierdzą że Rzymianie nie świecili żadnego dnia, a dni tygodnia były od nazwy bóstw, tak jak dzień Saturna w sobotę, jako nawa tygodnia, ale nie święcono „dnia słońca” czyli niedzieli. Więc Konstantyn Wielki nie mógł wprowadzić dnia kultu słońca do chrześcijaństwa jak to mówią adwentyści, bo takiego dnia poganie nie święcili. On nakazał poganom święcić niedzielę chrześcijańską.