Elochim - język hebrajski
„Na początku stworzył Bóg Niebo i Ziemię” Słowo Bóg w j. Hebrajskim brzmi „Elohim” Język hebrajski posiada liczbę pojedynczą, podwójną i mnogą. Słowo „Bóg” to hebr. EL, w liczbie pojedynczej, Elach jest liczbą podwójną a ELOHIM liczbą mnogą
Drugie słowo które chciałbym przedstawić to słowo „jeden” z 5Moj.6,4 „Słuchaj Izraelu, Pan Bóg nasz, jeden jest”
Pierwsze użyte tu słowo Bóg to Elochim w liczbie mnogiej. Drugie słowo oznaczające „jeden” tu użyte to ECHAD okazuje się że w języku hebrajskim są dwa słowa oznaczające „jeden” ECHAD i JACHID które występuje ok. 12 razy w Starym Testamencie. Co więcej słowo JACHID oznacza jedyność niepodzielną, tak ECHAD oznacza mnogość w jedności, jest ono użyte np. w 4Moj.13,23 gdzie mowa o jednej kiści winogron tak i 1Moj.2,24 mowa że mąż i żona będą jedno, Adam i Ewa nie byli jednym ciałem ale dwoma, tak użycie słowa ECHAD znaczy jeden ale w mnogości. Jedność Boga zostało użyte poprzez ECHAD i ani razu poprzez słowo JACHID, czyli przez jedność niepodzielną. Tak biblijne określenie jednego człowieka który składa się z ciała, duszy i ducha, czy np. jedna woda która ma trzy postacie – cieczy, ciało stałe czyli lód i postać gazową czyli para.
W tekście biblijnym słowo ELOHIM nie może oznaczać bogów bo powiedziano że Bóg jest jeden, więc jest jeden w liczbie mnogiej. KrK nie uznaje trzech bogów ale jednego w skład którego wchodzą trzy osoby. Trójca to trzy osoby tworzące jednego Boga, a nie trzech bogów.
„Słowo Elohim z punktu widzenia gramatyki hebrajskiej jest rzeczownikiem występującym w liczbie mnogiej (świadczy o tym sufiks -im nadający znaczenie: Bogowie). W Biblii, w odniesieniu do Boga Stwórcy, jest ono jednak używane jako wyraz w liczbie pojedynczej (np. w Rdz 1,1: „בְּרֵאשִׁית בָּרָא אֱלֹהִים” [„Na początku stworzył Bóg”], czasownik bara „בָּרָא” oznacza „[on] stworzył”, nie zaś „stworzyli”).” cytat z Encyklopedii
Moglibyśmy tu powiedzieć „Bogowie stworzył niebo i ziemię” a że to nie poprawnie po polsku więc używa się słowa „Bóg” wiedząc że jest tylko jeden, mamy formę której nie da się dokładnie przetłumaczyć. Nie jest to forma majestatyczna typu „my król, wasza wysokość” czyli liczba mnoga stosowana do jednego władcy, bo w ST pluralis maiestatis był nieznany, pojawia się dopiero w średniowieczu. o tym można przeczytać w książce „Prehistoria biblijna” wydanej przez Papieski Wydział Teologiczny na stronie 11)
Co ciekawe występują też słowa w liczbie pojedynczej i mnogiej, ale posiadające w liczbie mnogiej także pojedyncze znaczenie np. „adon”- pan, który w liczbie mnogiej „adonim” może też oznaczać jedną osobę (1 Mojżeszowa 42:30 BW)