Interpretacja Biblii
DALE RATZLAFF (1)
Kontekst
Pierwszą i najważniejszą zasadą hermeneutyki (4) jest rozważenie kontekstu. Niewielu jest świadomych masowego i przerażającego nadużycia tej fundamentalnej zasady interpretacji przez założycieli adwentyzmu.
Więc jaka jest podstawa? Dwie rzeczy: Po pierwsze, szukając prawdy, studiuj Biblię kontekstowo, tak jak została napisana i jak należy ją interpretować. Studiuj księgę po księdze, rozdział po rozdziale, akapit po akapicie i tekst po tekście. Zwróć uwagę na jego styl lub gatunek. Pamiętaj, że wszystkie ważne prawdy opierają się na badaniu kontekstowym.
Po drugie, jeśli ktoś chce cię zindoktrynować w swoich „specjalnych prawdach” i musi przy tym przeskakiwać całą Biblię, czytając tekst tu i cytując go tam, powstrzymaj go. Zmuś ich do przeczytania kontekstu i dowiedzenia się, czy kontekst danego tekstu wyraźnie potwierdza to, co próbują udowodnić z tekstu. Są szanse, że jeśli nie potrafią jasno pokazać swoich „prawd” w badaniu kontekstowym, ich „prawdy” nie są prawdą lub co najwyżej mają niewielkie znaczenie. Powinniśmy być tak ostrożni w naszej interpretacji Pisma Świętego, jak hebrajscy skrybowie byli w jego przepisywaniu. Każdy z piętnastu dowodów Millera mógłby posłużyć jako ilustracja naruszenia tej pierwszej zasady hermeneutyki. Wygląda na to, że całkowicie zignorował kontekst. Oto jego dowód numer dziesięć.(2)
AGRUMENT DZIESIĄTY:
"To [drugie przyjście Chrystusa w 1843 r.] może być również udowodnione słowami Chrystusa, Łk. 13:32: „I rzekł do nich: Idźcie i powiedzcie temu lisowi: Oto wyrzucam demony i uzdrawiam dziś i jutro, a trzeciego dnia będę doskonały”. Te dwa dni, w których Chrystus wypędza demony i uzdrawiają, są takie same jak dwa dni Ozeasza, pod koniec których diabeł zostanie przykuty łańcuchami, wyrzucony z ziemi do dołu i zamknięty. To zajmie 2000 lat rzymskiej potęgi. Obj. 12:9: „I został zrzucony wielki smok, wąż starodawny, zwany Diabłem i Szatanem, który zwodzi cały świat; został z nim wyrzucony”. A wtedy lud Boży zostanie udoskonalony. Obj. 20:9: „Błogosławiony i święty, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad takimi druga śmierć nie ma władzy, ale będą kapłanami Boga i Chrystusa,
Ten czas zaczął się od „wielkiego smoka”, Obj. 12:3: „I pojawił się inny cud na niebie; a oto wielki czerwony smok, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na jego głowach siedem koron. A jego ogon pociągnął trzecią część gwiazd niebieskich i zrzucił je na ziemię; a smok stanął przed niewiastą, która miała porodzić, aby pożreć jej dziecko, skoro tylko się urodzi”.
Ten rząd pociągnie za sobą jedną trzecią czasu, który bezbożni sprawują władzę na ziemi, tj. 6000 lat; a siedmiotysięczny rok Chrystusa zawładnie i zapanuje ze swoimi świętymi w doskonałej błogości.
Ta smocza moc zaczęła swoją władzę nad świętymi, kiedy zawarto z nim przymierze, 158 pne… i zakończy się w 1842 r. Wtedy trzeci dzień rozpocznie się w 1843 r."
Jeśli kręci ci się w głowie, próbując podążać za logiką Millera. Zauważ, że prawie każdy tekst jest wyrwany z kontekstu. To jest hermeneutyka, na której opiera się adwentyzm.
Przypisy
Wykresy Millera można zobaczyć w Kai Arasola, The End Of Historicism, [Datem Publishing, Sigtuna, Szwecja, 1990] s. 220, 221.
To tylko część artykułu. Całość można przeczytać na stronie https://blog.lifeassuranceministries.org/2023/03/23/context-context-context/