Prorocy czasów Millera i Ellen

Wizje były szeroko rozpowszechnione wśród metodystów i innych w epoce poprzedzającej przybycie Williama Millera. Susan Juster zidentyfikowała co najmniej 315 mężczyzn i kobiet, którzy zostali udokumentowani jako prorocy w Anglii i Ameryce Północnej w latach 1750-1820, i przyznała, że prawdopodobnie było ich wielu innych. ¹⁹

Po tym, jak Miller zaczął głosić, zapał milenijny wyłonił całą rzeszę „proroków”. Minister Peter Cartwright obserwował niektórych z tych wizjonerów w akcji. Pisał o nich:

Upadali na zebraniach i leżeli najwyraźniej bezsilni i bez ruchu przez wiele dni, czasem przez cały tydzień, bez jedzenia i picia; a kiedy doszli do siebie, wyznali, że widzieli niebo i piekło, widzieli Boga, aniołów, diabła i potępionych; będą prorokować i pod pretekstem Boskiego natchnienia przepowiadać czas końca świata i początek wielkiego tysiąclecia. ²⁰

Jako dziewczynka Ellen spotkała dwóch Millerytów, których uważała za proroków. Millerycki kaznodzieja William Foy twierdził, że otrzymał wizje od Boga, a później opublikował je w książce. (Niektóre z wczesnych pism Ellen wydają się być bardzo podobne do Foy. Kliknij tutaj, aby zbadać dowody.) Siostra Ellen, szwagier Mary, Hazen Foss, również twierdził, że miał wizje.

W ostatnich dniach ruch Millerytów był tak zarażony religijnym entuzjazmem, że Joshua Himes narzekał, że znajduje się w: „mesmeryzmie głębokim na siedem stóp” . ²¹

Dr RC Gorgas twierdził, że miał wizje ukazujące powrót Chrystusa o 3 nad ranem 22 października 1844 roku. Napisał:

Zostałem zaprowadzony do Krzyża na Zegarze wybijającym godzinę 3, po czym zostałem powalony na podłogę przez Ducha Świętego, kiedy zostało mi przedstawione powyższe, ale nie mogłem tego zrozumieć, dopóki mi to nie zostało pokazane. Mniej więcej w tym samym czasie Duch Święty prowadził mnie przez sześć poranków i musiałem chwalić Pana, gdy powyższe stopniowo pojawiało się w moim umyśle, a szóstego dnia w Baltimore, na spotkaniu, w obecności około 2000 osób, Pan powiedział do mnie, wystarczy. Wstałem, krzyknąłem i przemówiłem do Ludu. A siódmego dnia Pan dał mi jasny obraz wizji Daniela, 70 tygodni odciętych i to się skończyło. ²²

Doświadczenia takie jak Gorgasa nie były rzadkością. Na konferencji w kwietniu 1844 r. W Bostonie spotkanie zakończyło się chaosem, a wiele kobiet wpadło w „hipnotyzujące ekstazy”. ²³ W 1844 r. przywódca Millerytów, Sylvester Bliss, ostrzegał „przed marzeniami o entuzjastycznych halucynacjach”. ²⁴

Według dr Ronalda Numbersa fanatyzm nadal nękał Millerytów nawet po rozczarowaniu z 22 października i wydawał się szczególnie rozpowszechniony wśród wyznawców „ zamkniętych drzwi ”. W Springwater Valley w stanie Nowy Jork czarnoskóry adwokat o imieniu Houston twierdził, że czasami Bóg przemawiał do niego w wizjach. Grupa zamkniętych drzwi w rodzinnym mieście Ellen Harmon, Portland w stanie Maine, była jeszcze bardziej znana w kręgach Millerytów, jak opisuje ją Joshua Himes: „ciągłe wprowadzanie wizjonerskich bzdur”. W marcu 1845 roku Himes poinformował Millera, że siostra Clemons z rodzinnego miasta Ellen Harmon, Portland w stanie Maine, „stała się wizjonerką i zniesmaczyła prawie wszystkich tutejszych dobrych przyjaciół”. Kilka tygodni później doniósł, że inna siostra z Portland otrzymała wizję pokazującą, że panna Clemons pochodzi od diabła. Himes napisał do Millera o problemach w Portland: „w Maine jest źle - bardzo źle ”. Nawet nie-adwentyści zauważyli, że w rodzinnym mieście Ellen Harmon, Portland w stanie Maine, przeważali wizjonerzy. Jeden z mieszkańców napisał, że wśród „dzieci światłości” miasta… nic nie było bardziej powszechne niż wizje. ²⁶Po 1844 roku, oprócz proroka Foya, w pobliżu Ellen White w Maine działały co najmniej cztery wizjonerki Millerytki (Dorinda Baker, Emily Clemons, Mary Hamlin i Phoebe Knapp). ²⁷ Co ciekawe, pani White nie wydawała się dobrze dogadywać z żadnym z nich.

Były przywódca Millerytów, Samuel S. Snow, twierdził, że ma dar proroczy w 1845 roku. Podobnie jak Ellen Harmon, wysłał tych, którzy w niego nie wierzyli, do piekła. ²⁸ Kobieta o imieniu Siostra Matthewson również zgłosiła, że miała wizje mniej więcej w tym samym czasie. ²⁹ W ten sposób wizje i prorocy kwitły wśród byłych Millerytów.

Bez wiedzy wielu Adwentystów Dnia Siódmego Ellen White nie była jedynym prorokiem sekty. Powstało kilka innych prorokiń, ale powodem, dla którego są praktycznie nieznane, jest to, że James i Ellen White zadali sobie trud, aby je uciszyć lub zmniejszyć ich wpływ. W 1859 roku Ellen White zganiła młodą adwentystyczną prorokinię Phoebe Knapp. Napisała, że kobieta „wyznawała, że ma wizje Boga, a jednak nauczała najpoważniejszych błędów…” ^30. Kilka lat później zganiła także inną dobrze zapowiadającą się prorokinię SDA, Myrtę E. Steward z Wisconsin:

Pretensje siostry Steward do posiadania wizji, fanatyzm najbardziej nieszczęsnego, odrażającego rodzaju będącego owocami i wpływ fałszywych ćwiczeń... ³¹

Po tym, jak Ellen White zbeształa ją i jej rodzinę jako fanatyków, Prorokini Steward zwróciła się przeciwko niej i zdołała nakłonić wielu innych w swoim mieście przeciwko Ellen. ³²

Innym prorokiem, który zirytował Ellen White, była Anna Phillips, która zyskała rozgłos w Adwentyzmie Dnia Siódmego na początku lat 90. XIX wieku dzięki swoim „wizjom” i „świadectwom”. Niektórzy uważali ją za nową i ulepszoną Ellen White. Pani White szybko to powstrzymała. Pani White wystrzeliła kilka gorących listów, w których twierdziła, że „Szatan” używa Phillips do odciągania dusz od prawdy, że ma „zarozumiały i oszukany umysł” oraz że przywódcy SDA nie powinni zwracać „uwagi ludzi” na Phillips. ³³ Jej rywalka został szybko stłumiony.

Wizjonerką, która prawdopodobnie wywołała u pani White największą konsternację, była siostra Ogden. Sposób „wizji” Ogden przypominał ludziom „wizje” Ellen, co spowodowało, że ludzie wątpili w wizje Ellen. Ellen była szczególnie oburzona, gdy brat Moses Hull „powiedział, że w wizji wyglądała zupełnie jak siostra White”. Ogden wydawała się być pod kontrolą kogoś innego, co przypominało ludziom, jak Ellen wydawała się wchodzić i wychodzić z pola widzenia na kaprys Jamesa. Jak zwykle Ellen przypisała to wszystko szatanowi:

Szatan widział, że wpływ wizji miał wpływ na niektórych, a kontrolując siostrę Ogden i sprawiając, że myślała, że ma wizję, będąc pod szatańskim wpływem , potwierdził opinie wielu, że brat White kontroluje swoją żonę i daje jej wizje; dlatego wizje są tylko umysłem Brata White'a . ³⁴

Na początku XX wieku członkowie SDA, Ralph i Mary Mackin w Ohio, zaczęli otrzymywać prorocze przesłania i inne manifestacje. W 1903 roku Ellen White wysłała im list, w którym powiedziała im: „oszukujecie siebie i innych”, i nakazała im: „Najwyższy czas, abyście ogłosili stop”. ³⁵

W ten sposób Ellen White udało się zdusić wszystkich jej proroczych konkurentów za jej życia.

Przypisy

Artykuł pochodzi ze strony D. Andersona strona: https://www.nonsda.org/egw/egw32.shtml