Błędny czas święcenia sabatu

Święcenie szabatu od 18.00

E.White miała widzenia przed wielkim rozczarowaniem w 1844 roku, ale o tym się nie mówi, ponieważ rzuca to cień na jej proroctwa. Skoro miała wizję ona i Foss i Foy to żaden z nich nie zobaczył że Jezus nie wróci 22. X. 1844 roku Później Ellen wierzyła w „zamknięte drzwi” i naukę przywódcy Batesa o siedmioletnim okresie po którym Jezus miał powrócić na świat czyli w 1851 roku. „Zamknięte drzwi” znaczyło tyle że nie ma już zbawienia i możliwości nawrócenia dla tych co nie byli w Ruchu Millera. I znowu Ellen ma wiele wizji w tym okresie i nic o błędnym poglądzie. (6) Następnie przyjęto naukę Batesa o tym że szabat należy rozpoczynać o godzinie 18.00 do godziny 18.00 następnego dnia. I tym się zajmiemy w tym artykule.  „Adwentyści na początku przez 9 lat zachowywali sabat od piątku godz. 18.00 do soboty do godziny 18.00 A że biblia mówi, że należy zachowywać sabat od zachodu do zachodu słońca. Powstał rozłam. Przestudiowano problem i przedstawiono go na Konferencji Kościoła ADS w 1855r ostatecznie przegłosowano, aby zachowywać sabat od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę, ale niektórzy adwentyści nie byli zadowoleni z tego ustalenia, więc pani White postanowiła, że jej następna wizja wyjaśni ta sprawę. Po konferencji z 20 listopada nastąpiła wizja, która miała wyjaśnić tą sprawę. Adwentyści zaczęli zadawać pytania, dlaczego po 9 latach muszą zmienić porę święcenia szabatu, czy to nie znaczy, że oni przez 9 lat łamali sabat i nie zachowywali tak naprawdę sabatu? to spowodowało, że E. White w kolejnej wizji poprosi anioła by dał jej wyjaśnienie które by powodowało wygaśnięcie kontrowersji. (3)

W jaki sposób Joseph Bates ustalił, że szabat zaczyna się o szóstej wieczorem? Arthur White wyjaśnia swoje rozumowanie:

Joseph Bates, apostoł prawdy sabatowej, na wstępie stanął na stanowisku, że szabat zaczyna się wieczorem. Biorąc pod uwagę problemy czasowe w różnych częściach świata, Bates uważał, że właściwym czasem na rozpoczęcie sabatu jest czas równikowy, czyli godzina 18:00, w ciągu całego roku. Koncepcja ta została ogólnie przyjęta, ponieważ mężczyźni i kobiety z szeregów adwentystów zaczęli zachowywać sabat dnia siódmego. (4)

Podczas gdy Bates i jego grupa ustalili godzinę 18:00, nie wszyscy byli zgodni. W 1847 roku doszło do kontrowersji, gdy niektórzy przestrzegający sabatu w Maine twierdzili, że sabat powinien zaczynać się o wschodzie słońca. Pani White miała „wizję”, która potwierdziła naukę Batesa, że szabat zaczyna się wieczorem. James White pisze:

W tej wizji pokazano jej, że rozpoczynanie sabatu o wschodzie słońca było błędem. Potem usłyszała anioła powtarzającego te słowa: „Od wieczora do wieczora będziecie obchodzić swoje sabaty”. Brat Bates był obecny i udało mu się zadowolić wszystkich obecnych, że „równa” była godzina szósta. (5)  op. cyt. Baldwin: James White, „Czas rozpocząć szabat”, Review and Herald , 31 (25 lutego 1868): 168.

Jakub White napisał:

Connecticut, 2 lipca 1848 roku, James White donosił:

istniał pewien podział [w Connecticut] co do czasu rozpoczęcia sabatu. Niektóre zaczynały się o zachodzie słońca. Większość jednak o 18:00 Tydzień temu w szabat uczyniliśmy z tego temat modlitwy. Zstąpił Duch Święty; Brat Szambelan był pełen mocy. W tym stanie krzyczał w nieznanym języku. Nastąpiła interpretacja, która brzmiała: „Daj mi kredę. Daj mi kredę”.

Cóż, pomyślałem, jeśli nie ma nikogo w domu, to będę w to wątpił, ale za chwilę brat zdjął dobry kawałek kredy. Brat Chamberlain wziął go i mocą narysował tę figurę na podłodze [koło podzielone przez skrzyżowanie linii poziomych i pionowych oraz cyfry 12, 3, 6 i 9 wypisane jak na tarczy zegara].

To przedstawia słowa Jezusa. Czy doba nie ma dwunastu godzin? Ta liczba przedstawia dzień lub ostatnią połowę dnia. Światło dzienne znika w połowie, gdy słońce znajduje się na południu lub w połowie drogi od każdego horyzontu, o godzinie dwunastej. Teraz idź w każdą stronę sześć godzin, a dostaniesz dwunastogodzinny dzień. O każdej porze roku dzień kończy się o godzinie 18:00 Oto, gdzie szabat zaczyna się o godzinie 18:00 — JW do „Mój drogi bracie”, 2 lipca 1848 r.

James White dodał: Ale trzymajmy się mocno sabatu, tak jak dał go Bóg nam i bratu Batesowi . Bóg wzbudził brata Batesa, aby głosił tę prawdę. Powinienem mieć więcej wiary w jego opinie niż jakikolwiek inny człowiek”

Na konferencji Andrews przedstawił przekonujące biblijne dowody na to, że sabat zaczyna się o zachodzie słońca. (9) Arthur White pisze:

Jego wnioski, poparte dowodami biblijnymi, odczytano na konferencji generalnej w Battle Creek w listopadzie 1855 roku podczas porannego nabożeństwa szabatowego. Starszy Andrews wykazał na podstawie dziewięciu tekstów Starego Testamentu i dwóch tekstów Nowego Testamentu, że „nawet” i „wieczór” są tożsame z zachodem słońca. ( Review and Herald , 4 grudnia 1855, s. 78, kol. 2.)

Czas zachodu słońca został zaakceptowany przez prawie wszystkich obecnych na konferencji w 1855 roku. Joseph Bates i Ellen White byli wyjątkami, obaj trzymali się pozycji na godzinie szóstej . (10)

Pomimo przedstawionych dowodów biblijnych i pomimo faktu, że większość uczestników zgodziła się z Andrewsem, pani White nadal trzymała się godziny 18:00. Nie jest jasne, dlaczego pani White nadal trzymała się godziny 18:00. Dlaczego Ellen trzymała się nadal godziny 18.00 bo uświadomiła sobie że jej wizje i anioł nie powiedział jej co jest prawdą i że przez 9 lat ona i wszyscy adwentyści błędnie święci sabat, spodziewała się że teraz jej wizję zostaną zakwestionowane. A objawienia mówiącego językami brata Chamberlaina które poparła były dziełem szatana, a delikatniej mówiąc nie pochodziły od Boga. Ellen musiała zapytać anioła:

Cytat z Test. 1 s.116

„widziałem że tak jest, „od wieczora do wieczora będziecie obchodzić wasz sabat” powiedział anioł. Weź Słowo Boże i czytaj je, zrozum, i nie możecie błądzić. Czytaj ostrożnie i wówczas tam znajdziesz co jest i kiedy jest. Zapytałam anioła czy Bóg był nie zadowolony ze swego ludu za rozpoczęcia sabatów, jak myśmy to robili? Byłam skierowana z powrotem na pierwsze powstanie sabatu i szłam za ludem Bożym aż do tego czasu ale nie widziałam aby Pan był niezadowolony lub krzywił się na niego. Zapytałam, dlaczego tak się stało, że w tym późnym dniu musimy zmienić godzinę rozpoczęcia szabatu. Odpowiedział mi anioł „ty zrozumiesz to ale nie teraz, nie teraz” Anioł powiedział: „Jeżeli przyjdzie światło i to światło zostanie odsunięte na bok lub odrzucone, wtedy przyjdzie potępienie i niezadowolenie Boga; ale zanim nadejdzie światło, nie ma grzechu, ponieważ nie ma światła, które mogliby odrzucić”. Widziałam, że w umysłach niektórych Pan pokazał, że szabat zaczynał się o godzinie szóstej, a zobaczyłam że zaczynało się od wieczora, a wywnioskowano że od szóstej. Widziałam, że słudzy Boży muszą się zbliżyć, zjednoczyć.”

Zapytałem, dlaczego tak się stało, że o tak późnej porze musimy zmienić czas rozpoczęcia szabatu. Anioł powiedział: „Zrozumiecie, ale jeszcze nie, jeszcze nie.”

Ellen umarła ok. 60 lat później i nie doczekała się odpowiedzi. Ponoć światło nie przyszło jak twierdzi anioł, ale!!!  

Tomasz Hamilton pisze...

... zostało odkryte na podstawie nauk biblijnych przez niektórych adwentowych sabatarian, że sabat nie zaczynał się o godzinie 6, jak poinstruowano ich, aby wierzyli przez ich wizjonerskich braci, ale o zachodzie słońca. ... anty-wizjonerscy sabatarianie praktykowali rozpoczynanie sabatu o zachodzie słońca, podczas gdy wizjoniści nadal rozpoczynali go o godzinie 6.00. Gdyż na pewnym poprzednim spotkaniu, gdzie znajomość właściwego czasu rozpoczęcia sabatu była rzekomo ciężarem modlitwy, widziano tarczę zegara z rękami ustawionymi pionowo lub prostopadle przed tarczą ! To wystarczyło, aby rozstrzygnąć ten punkt z wizjonerami, dopóki antywizjoniści skutecznie go nie rozstrzygnęli za nich. ⁷

Przypisy

 3. Większość faktów tu podanych wziąłem od D. Andersona ze strony: nossda.org

4. Arthur White, Ellen G. White: Wczesne lata, tom 1 - 1827-1862 , s. 199.

 6. Dokładny opis zamknietych drzwi i wierzeń Batesa podaje w innych artykułach tej strony, dlatego tu nie podaje do nich cytatów.    

 7.  Thomas Hamilton, Nadzieja Izraela , tom. 1, nie. 11, 23 października 1866, s. 81.

 9. op. cyt. Baldwin: JN Andrew, „Czas na rozpoczęcie szabatu”, Review and Herald, 7 (4 grudnia 1855): 78.                                                                                        

10. Arthur White, Ellen G. White, Posłaniec do Reszty , s. 35-36.